صلح با معاویه و احتجاج به حدیث غدیر

بررسی موضوع صلح با معاویه و احتجاج به حدیث غدیر:

حافظ بزرگ ابو عبّاس بن عقده نقل کرده است:

حسن بن على علیه السلام چون تصمیم به صلح با معاویه گرفت، خطبه اى خواند و در آن پس از حمد و ثناى الهى و ذکر رسالت و نبوّت جدّش مصطفى صلوات الله علیه فرمود: این امّت از جدّم صلوات الله علیه شنیدند که مى فرمود: «ما ولّت اُمّةٌ أمرَها رجلاً و فیهم من هو أعلم منه، إلاّ لم یزل یذهب أمرُهم َسفالاً حتّى یرجعوا إلى ما ترکوه»؛

(هیچ اُمّتى کار خود را به کسى نمى سپارد در حالی که داناتر از او در میان امت وجود دارد، مگر آنکه هماره پس رفت کرده و عقب مى مانند تا آنکه (پشیمان شده) به سراغ شخص داناترى که رهایش کرده بودند، بروند).  نیز شنیدند که به پدرم مى فرمود: «أنت منّی بمنزلة هارونَ من موسى إلاّ أنّه لانبىّ بعدی». و نیز آنگاه که در غدیر خم دست پدرم را بالا برد، او را دیدند و از او شنیدند که به آنها فرمود: «من کنت مولاه فعلىّ مولاه، أللّهمّ والِ من والاه، وعادمن عاداه». سپس به آنان امر کرد که شاهدان به غایبان این حادثه را خبر دهند.(1)

پی نوشت:

(1). مراجعه شود: ینابیع المودّة، ص482(ج3، ص150، باب 90).

(2) گزیده ای جامع از الغدیر، علامه شیخ عبدالحسین امینی، ترجمه محمد حسین شفیعی شاهرودی، موسسه میراث نبوت، چاپ سوم، ص 61.