علی موسی الرضا عشق کل ایرانه
شه و سلطانه جان و جانانه
آقا مصداق تموم حرف قرآنه
که دلم داره میخونه شور مستانه
علی موسی الرضا آبروی هر مَرده
طبیب درده چی با من کرده
کی تفضل داره این همه به یک برده
دوای درد من آقا یه ذره گرده
پای عشق تو دل من هرچی که داره میذاره
از در خونت سرشو بر نمیداره
امپراطورای جهان نوکر دربار تواَند
خوش بحال اونکه امام رضا رو داره
همه زندگیم توی دستته
تو همونی که جبرییل بنده‌ته
علی موسی الرضا یا علی موسی الرضا
خدا هر چی که میخواست با تو به ما داده
آخر جاده رضا آباده
باب حاجات و دعا پنجره فولاده
صحن اصلیِ بهشت صحن گوهرشاده
خودشو رسونده مشهد اون که بیماره
بِت امید داره بِت گرفتاره
داره میرسه دوباره صوت نقاره
که بیاید شفا داده این آقا دوباره
این همه دنیا یه طرف یک شب صحنت یه طرف
صحن جامعت بخدا چه صفا داره
وقتی که بعدِ نمازا یک امین الله میخونن
اون حال و اون معنویت رو کجا داره
زائر تو چی کم داره آقا دیگه
وقتی که مادرت خوش اومدید میگه
علی موسی الرضا یا علی موسی الرضا
با نوای امیر برومند
