فَأَزَلَّهُمَا الشَّيْطَانُ عَنْهَا فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا كَانَا فِيهِ ۖ وَقُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ۖ وَلَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَىٰ حِينٍ (بقره ؛ 36)
پس شیطان موجب لغزش آنها از بهشت شد؛ و آنان را از آنچه در آن بودند، بیرون کرد. و (در این هنگام) به آنها گفتیم: «همگی (به زمین) فرود آیید! در حالی که بعضی دشمن دیگری خواهید بود. و برای شما در زمین، تا مدت معینی قرارگاه و وسیله بهره برداری خواهد بود.»
عرفه، روزی که آدم و حوا از بهشت هبوط پیدا کرده و یکدیگر را بر روی این کره خاکی ملاقات کردند و به همین دلیل این روز عرفه و این منطقه عرفات نامیده شد.
خداوند در عصر روز عرفه توبه حضرت آدم را پذیرفت و همانا خداوند بخشنده و توبه پذیر است.
دعای روز عرفه، دعایی منصوب به امام حسین علیه السلام است که ایشان این دعا را در روز عرفه و در صحرای عرفات خوانده‌اند و شیعیان نیز این دعا را هر ساله در این روز می‌خوانند.
