فَمَنْ حَاجَّک فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَک مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکمْ وَأَنفُسَنَا وَأَنفُسَکمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل‌لَّعْنَتَ الله عَلَی الْکاذِبِینَ
هرگاه بعد از علم و دانشی که (در باره مسیح) به تو رسیده، (باز) کسانی با تو به محاجّه و ستیز برخیزند، به آنها بگو: «بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را؛ ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را؛ ما از نفوس خود دعوت کنیم، شما هم از نفوس خود؛ آن‌گاه مباهله کنیم؛ و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم. (سوره آل عمران آیه ۶۱)
از جمله آیاتی که درباره حقانیت پیامبر أعظم (صلوات الله علیه) و فضیلت أهلبیت (علیهم‌السلام) وی به آن استناد شده است، آیه مباهله است. بیشتر مفسران و محدثان شيعه و اهل سنت تصريح كرده‌اند كه آيه مباهله در حق اهل بيت (علیهم‌السلام) نازل شده و پيامبر (صلوات الله علیه) تنها كسانى را كه همراه خود برای مباهله برد فرزندانش حسن و حسين (علیهماالسلام) و دخترش فاطمه (سلام الله علیها) و على (علیه‌السلام) بودند. در روایتی است که وقتی مأمون درخواست دلیلی بر خلافت امیر المؤمنین از امام رضا علیه‌السلام می کند امام رضا (علیه‌السلام) آیه مباهله را معرفی کرده است.(و این بدین معناست که امام علی (علیه‌السلام) جان پیامبر است و جدایی میان آن دو نیست)
مُباهله یعنی نفرین کردن یکدیگر.وقتى افرادى درباره یک مسأله مهم دینى گفتگو کنند و استدلالات منطقى آنها سودى نداشته باشد، در یک جا جمع شده و به درگاه خدا تضرع مى‌کنند و از او مى‌خواهند که دروغگو را رسوا ساخته و مجازات کند، گفته می‌شود که مباهله صورت گرفته است.
