حضرت مسلم بن عقیل علیه‌السلام، نخستین شهید واقعه کربلاست. شهادت او کمی پیش‌تر از حادثه کربلا رخ داده است و شب اول ماه محرم به پاس فداکاری و جان فشانی‌های این سفیر شهید راه سرخ، شب حضرت مسلم بن عقیل نام نهاده شده است. مسلم الگوی محبت و وفاست. او عاشقی دل باخته بود که تا آخرین لحظه از عشق پاک خود به حضرت امام حسین علیه‌السلام دست بر نداشت و در اوج بی‌وفایی کوفیان به مولایش وفادار ماند.
شب اول : حضرت مسلم بن عقیل
سلام ایزد منان ، سلامِ جبرائیل
سلامِ شاه شهیدان به مسلم بن عقیل
به آن نیابت عظمای سیدالشهدا
به آن جلال خدایی ، به آن جمال جمیل
شهید عشق که سر در منای دوست نهاد
به پیش پای خلیل خدا ، چو اسماعیل …
سلام بر تو که دارد زیارت حرمت
ثواب گفتن تسبیح و خواندن تهلیل
هوای گلشن مهرت ، نسیم پاک بهشت
شرار آتش قهرت ، حجاره ی سجیل
تو بر حقی و مرام تو حق ، امام تو حق
به آیه آیه ی قرآن ، به مصحف و انجیل
ببین دنائت دنیا که از تو بیعت خواست
کسی که پیش جلال تو ، بنده ای ست ذلیل
محیط کوفه تو را کوچک است و روح بزرگ
از آن به بام شدی کشته ، ای سلیل خلیل !
فراز بام سلام امام دادی و داد
میان لجّه ای از خون جواب ، شاه قتیل
به پای دوست فکندی سر از بلندی بام
که نقدِ جان ، برِ جانان بوَد متاع قلیل
شروع نهضت خونین کربلا ز تو شد
به نطق زینب کبری ، به شام شد تکمیل
با نوای کربلایی حسین طاهری
