حضرت امام حسین علیه السلام روز دوم محرم سال 61 هجری قمری به سرزمین کربلا وارد شد. به خاطر همین روز دوم محرم، روز ورود به کربلا نام گذاری شده است. روز دوم، نماد پایداری است. حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام از همان آغاز حرکت با حوادث گوناگونی روبه‌رو شد. از بی‌وفایی کوفیان گرفته تا تعقیب شدن از سوی سپاهیان دشمن. با این حال از ادامه راه منصرف نشد و همچنان استواری ورزید. امام حسین علیه السلام آموزگار بزرگ پایداری و معلم بزرگ مقاومت آگاهانه است.
شب دوم : ورود به کربلا
تا پیاده شد گفت: حسین جان اینجا کجاست؟ گفت: برای چی خواهر ؟ کجاست اینجا؟ زینبم برای چی ؟ گفت چون تمام غم های عالم تو دلم. گفت: خواهر من یه روزی با بابام به همین نقطه رسیدم ایام جنگ صفین بود هنوز به جبهه نرسیده بودیم بابام به حضرت مجتبی داداشم گفت : خسته ام خوابم میاد داداشم چهارزانو نشست به بابا گفت : سر تو بزار روی زانوی من. سرش رو گذاشت روی زانوی بابام خوابید. یه مرتبه از خواب پرید گریه ای میکرد که تمام بدنش میلرزید داداشم گفت: بابا چرا گریه میکنی؟ فرمود: حسن جان. همین الان خواب دیدم اینجا یه دریای خونه یه نفر وسط خون دست و پا میزنه هی میگه هل من ناصر ینصرنی هل من معین یُعیننی هل من ذاب یذبّ عن حرم رسول الله دویدم توی خون که بهش کمک کنم دیدم حسین خودمه.
روضه خوانی حضرت آیت الله شیخ حسین انصاریان
