این شب مانند شب چهارم میان چند شهید کربلا مشترک است. شب پنجم به حضرت عبدالله بن حسن کودک هشت ساله امام حسن مجتبی علیه السلام و حبیب بن مظاهر نیز منسوب است. حضرت عبدالله در شمار آخرین شهیدانی بود که پیش از شهادت امام حسین علیه السلام در ظهر عاشورا به شهادت رسید.
زهیر، الگوی عاشقی کربلاست. او تا چند روز پیش، از دیدار با امام حسین علیه السلام هراس داشت، اما پس از آن که به خیمۀ امام گام نهاد، هراسش به عشقی جاودانه بدل شد. نور نگاه امام حسین علیه السلام چنان در جانش اثر کرده بود که از همه‌ی هستی خود گذشت و از دنیا و خانمان گسست. او در این راه چنان پیش رفت که به یکی از فرماندهان سپاه آن حضرت تبدیل شد.
شب پنجم : حضرت عبدالله بن حسن
هجوم نیزه ها رو دیدم ✽ صدای نالتو شنیدم
با بال بسته پر کشیدم ✽ به طرف قتلگاه دویدم
دوون دوون میام ✽ نفس زنون میام
بی رمقم ولی ✽ تا پای جون میام
عمو دووم بیار ✽ زنده بمون میام
عمو منم مثل داداشم ✽ محال که ازت جدا شم
دارم میام به پات فدا شم ✽ شهید آخر تو باشم
وای داره میبره نفسم ✽ خدا کنه دیر نرسم
نفس زنون به خون تپیده ✽ عطش امونشو بریده
شراره نفس نفسهاش ✽ دلم و به خاک و خون کشیده
عمو من اومدم
با نوای حاج محمود کریمی
