روضه خانگی؛ اساس ماندگاری واقعه عاشورا
بعد از شهادت اباعبدالله الحسین علیه السلام ، کسانی که از کربلا برگشتند، با بازخوانی واقعه عاشورا و روضه هایشان اجازه ندادند که این واقعه گم شود. در آن زمان هیچ رسانه ای وجود نداشت تا از طریق آن بتوان واقعه عاشورا را زنده نگه داشت، بنابراین امام سجاد علیه السلام برای مردها و حضرت زینب سلام‌الله‌علیها برای خانم ها شروع به بازخوانی واقعه کربلا کردند و بعد از آن نیز حضرت سکینه این راه را ادامه دادند. آن ها مردم را جمع می کردند و در منزلشان مرثیه خوانی می کردند که این موضوع در زمان امام صادق علیه السلام و امام باقر علیه السلام به اوج خودش رسید، بطوریکه حضرت صادق علیه السلام فرمودند:” مجلس هایتان را به نام ما اهل بیت و علی ابن ابیطالب زینت دهید.” به واقع این موضوع و این روضه ها باعث ایجاد سوالاتی در ذهن مردم شده و آن ها را به تفکر و در نتیجه زنده نگه داشتن مصائب اهل بیت سوق می دهد. به طورمثال وقتی فردی نزد حضرت صادق علیه السلام آمده و به ایشان می گوید که نام دخترم را فاطمه گذاشته ام، ایشان می گویند که باید مراقب باشی، مبادا او را بزنی و به او ناسزا دهی، چون نام فاطمه بر اوست، باید دخترت را تکریم کنی؛ سپس حضرت به همین بهانه، به سراغ مصائب حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها رفته و در همان جلسه یک نفره شروع به خواندن می کند. به واقع، حضرت از هر طریقی مسیر گریه، توسل و دورهمی در درون خانه را به منظور بازخوانی مسائل یادآور می شده اند چون این موضوع در اصل بازخوانی تاریخ بوده است که این راه ادامه یافته و دیگر اهل بیت نیز این خطوط را تکمیل تر کرده اند، بطوریکه روضه خوانی های ابتدایی در دوره امام رضار علیه السلام، امام هادی علیه السلام، امام عسگری و حتی چندسال اول حضرت حجت علیه السلام، خط فکری هدفمندی پیدا کرد و حتی تبدیل به زیارت نامه شد. چه بسا، همین که فردی از راه دور می گوید السلام علیک یا ابا عبدالله علیه السلام، دنیایی از مصائب ایشان برایش تداعی می شود.
شما هم اگر قصد دارید با گرفتن روضه های خانگی یاد و خاطره ائمه را زنده نگه دارید میتوانی از لینک زیر درخواست سخنران برای روضه خانگی‌تان دهید.
