بزرگ ترین مصیبت تاریخ
بی‌تردید عظیم‌ترین مصیبتی که در طول تاریخ بشریت نسبت به اهل‌بیت علیهم السلام رخ داده، ماجرای شهادت مولایمان حضرت امام حسین علیه السلام است. این حرف ما نیست، بلکه خداوند متعال خود در زیارت عاشورا که حدیث قدسی است آن را مصیبتی خواند که عظیم‌تر از آن نبوده و نیست «…مُصِیبَهٍ مَا أَعْظَمَهَا وَ أَعْظَمَ رَزِیَّتَهَا فِی الْإِسْلَامِ وَ فِی جَمِیعِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْض».
جالب است خداوند استثنائات بسیاری درباره امام حسین علیه السلام قرار داده است، مثلاً خوردن هرگونه خاکی حرام است حتی خاک سرزمین مکه، اما خوردن تربت کربلا نه تنها حرام نیست بلکه شفاء است و خوردن آن مورد تأکید اهل بیت علیهم السلام بوده است، یا در حدیث داریم که زیارت امام حسین علیه السلام برابر است با با صدها حج و عمرۀ مقبول و … .
یاد کردن نام امام حسین علیه السلام زمان نوشیدن آب
یکی از آداب دوست داشتنی سبک زندگی حسینی همین یاد کردن از عطش حضرت حسین سیدالشهداء، هنگام نوشیدن آب گواراست.
تصویر زیبایی است؛ جوانی را می‌بینی که مشغول یکی از امور گوناگون زندگی است؛ تحصیل یا ورزش و یا تفریح و سرگرمی و … تشنه‌اش شده آب می‌نوشد! انگار همه چیز از شتاب می‌افتد، همه چیز رنگ می‌بازد و او آرام و با احساس و عاطفه می‌گوید: “سلام بر حسین” و “به فدای لب عطشان حسین” و یالعن می‌کند: “لعنَ اللهُ قاتلَ الحسین”
اینکه تاثیر این رفتار در ملکوتِ او و اطرافش و حتی نسلش دقیقا به چه میزان و مقدار است، از عهده عقل و دانش ما بر نمی‌آید اما مسلم است که برکتی شگرف، دنیا و آخرت او را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این را از ثواب تک‌تک رفتارهای پر خیر و برکت او در این حال می‌شود حدس زد؛ اعم از ادب به امام حسین علیه السلام، یادآوری عطش و مظلومیت او، فرزندان و یارانش اما فقط حدس! چون خدای سبحان در مورد امام حسین سنگ تمام می‌گذارد و حد لطف و عنایت خدا به دوستدار حسین از عقول امثال ما خارج است.
یاد کردن امام حسین علیه السلام توسط امام سجاد علیه السلام
ياد امام حسين علیه السلام به بهانه‌های مختلف و گريستن در مصائب آن بزرگوار يكي از راهكارهاي بسيار مؤثر در رشد معنوي انسان‌هاست. وقتي از واژه‌هايي مثل آب و عطش سخن به‌ميان مي‌آيد، محبان و شيعيان اهل‌بيت علیهم السلام به‌ياد ماجراي عاشورا و لبان تشنه سيد و سالار شهيدان امام حسين علیه السلام می‌افتند. اين موضوع در سيره رفتاری اهل بيت علیه السلام نيز بسيار نمود داشته است، به‌عنوان مثال، امام سجاد عليه‌السلام سالها پس از شهادت پدر از لب تشنه ايشان ياد مي‌كرد و مي‌گريست و هرگاه هنگام افطار، غذا مي‌آوردند يا نگاهش به آب می‌افتاد، می‌گريست و می‌فرمود:
«قتل ابن رسول‌الله جائعاً، قتل ابن رسول‌الله عطشاناً فَلايَزالُ يُكَرِّرُ ذلِكَ ويَبكي حَتّي يُبَلَّ طَعامُهُ مِن دُموعِهِ، ويَمتَزِجَ شَرابُهُ مِنها، فَلَم‌يَزَل كَذلِكَ حَتّي لَحِقَ بِاللّهِ عَزَّوجَلَّ»
ايشان اين كلمات را مدام تكرار مي‌كرد و مي‌گريست، تا اين كه غذايش اشك‌آلود مي‌شد و آبش نيز با اشك مي‌آميخت و ايشان همواره چنين بود تا به خداي پيوست (لهوف، ص209)
روایتی از امام صادق علیه السلام در باب ذکر نام امام حسین علیه السلام زمان نوشیدن آب
همچنين در روايتي ديگر امام صادق علیه السلام چنين مي‌فرمايد:
عَنْ دَاوُدَ الرَّقِّيِّ قَالَ كُنْتُ عِنْدَ أَبِي‌عَبْدِاللَّهِ ع إِذَا اسْتَسْقَي الْمَاءَ فَلَمَّا شَرِبَهُ رَأَيْتُهُ قَدِ اسْتَعْبَرَ وَ اغْرَوْرَقَتْ عَيْنَاهُ بِدُمُوعِهِ ثُمَّ قَالَ لِي يَا دَاوُدُ لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَ الْحُسَيْنِ ع فَمَا مِنْ عَبْدٍ شَرِبَ الْمَاءَ فَذَكَرَ الْحُسَيْنَ ع وَ لَعَنَ قَاتِلَهُ إِلَّا كَتَبَ اللَّهُ لَهُ مِائَةَ أَلْفِ حَسَنَةٍ وَ حَطَّ عَنْهُ مِائَةَ أَلْفِ سَيِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ مِائَةَ أَلْفِ دَرَجَةٍ وَ كَأَنَّمَا أَعْتَقَ مِائَةَ أَلْفِ نَسَمَةٍ وَ حَشَرَهُ اللَّهُ تَعَالَي يَوْمَ الْقِيَامَةِ ثَلِجَ الْفُؤَادِ.
داود رقّي ميگويد: در محضر امام صادق عليه‌السّلام بودم، حضرت آب طلبيدند و زماني كه آب را نوشيدند ديدم در حضرت حالت گريه پيدا شد و دو چشم آن حضرت غرق اشك شد. سپس به من فرمودند: اي داود! خدا قاتل حسين عليه السّلام را لعنت كند؛ بنده‌اي نيست كه آب نوشيده و حسين عليه السّلام را ياد كرده و كشندهاش را لعنت كند مگر آن‌كه خداوند منّان صد هزار حسنه براي او مي‌نويسد و صد هزار گناه از او محو كرده و صد هزار درجه، مقامش را بالا برده و گويا صد هزار بنده، آزاد كرده و روز قيامت حق تعالي او را با قلبي آرام و مطمئن محشورش ميكند. (كامل الزيارات، ص 107-106)
پس چه خوب است ما نيز به‌عنوان محبان و شيعيان آن حضرت به‌تأسي اهل‌بيت علیهم السلام به‌بهانه‌های مختلف و هنگام نوشيدن آب، ياد مولايمان امام حسين علیه السلام و تشنگي ايشان كنيم كه بي‌ترديد خدا از اين طريق، محبت‌های بسياری را به ما ارزانی خواهند داشت.
