عزاداری و گریستن بر مصیبت های امام حسین علیه السلام در محرم
ایام محرم و عزاداری و گریستن بر مصیبت امام حسین علیه السلام فرصتی برای تزکیه است، زیرا به واسطه اشک ریختن بر مصائب حضرت، بسیاری از حجاب های ایجاد شده به واسطه گناهان کوچک و بزرگ بر اطرف قلب انسان، پس زده می‌شود و زمینه را برای دریافت هدایت های الهی آمادهتر می‌کند، تجربه شخصی تمام کسانی که در مراسم عزاداری امام حسین علیه السلام شرکت می کنند، بر این موضوع صحه میگذارد، زیرا شاهد هستیم که بسیاری از اموراتی که تا قبل از آن گره خورده بود، به واسطه عزاداری بر امام حسین علیه السلام باز میشوند.
لزوم برگزاری عزاداری به شیوه سنّتی و پرهیز از افراط و تفریط
اصل عزاداری با سخنرانی، ذکر مصیبت، گریه کردن، سینه زدن و آنچه عرف مردم به آن عزاداری می‌گویند، حتماً باید باشد، امّا افراط و تندی که همیشه بد بوده و در زمان ما بدتر است، باید نباشد.
در زمانی که دشمن به دنبال موقعیّت و سوژه برای کوبیدن و تمسخر تشیّع می‌گردد، نباید بهانه دست او داد. گاهی دیده می‌شود در سایت‌ها و خبرگزاری‌ها، به خاطر رفتار برخی از جوانان در عزاداری‌ها، به شیعه توهین می‌کنند، لذا باید همگان مواظب باشند در عین اهتمام به عزاداری که رمز بقای تشیّع است، از انجام کارهایی که موجب وهن تشیّع است، بپرهیزند.
در طول تاریخ، زحمات فراوانی کشیده شده تا تشیّع به دست ما برسد و ما باید مواظب باشیم با رفتار خود، به تشیّع ضربه نزنیم.
عاشورا، روز غم
قال الرّضا عليه السّلام :
مَنْ كانَ يَوْمُ عاشورا يَوْمَ مُصيبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُكائِهِ جَعَلَ اللّهُ عَزّوَجَلّ يَوْمَ القيامَةِ يَوْمَ فَرَحِهِ وَ سُرُورِهِ.
امام رضا عليه السّلام فرمود:
هر كس كه عاشورا، روز مصيبت و اندوه و گريه اش باشد، خداوند روز قيامت را براى او روزشادى و سرور قرار مى دهد.
(بحارالانوار، ج 44، ص 284)
فضیلت گریه بر امام حسین(علیه السلام)
1. ریّان‌بن شبیب می‌گوید: روز اول ماه محرم به محضر امام رضا علیه‌السلام رسیدم. حضرت (در خلال حدیث مفصلی) فرمودند: ای پسر شبیب، محرم، ماهی است که در عهد جاهلیت [هم]، آن را محترم می‌شمردند و ظلم و جنگ در آن را حرام می‌دانستند؛ اما این امت، نه حرمت این ماه را نگه داشتند و نه حرمت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم را. در این ماه فرزندان پیامبر را کشتند و زنان او را اسیر کردند و اثاث او را غارت کردند. خداوند هرگز این جرم آن‌ها را نبخشد. ای پسر شبیب؛ بر حسین گریه کن که او را مثل گوسفند سر بریدند و هجده نفر از مردان خاندانش با او کشته شدند که در روی زمین مانند ندارند و آسمان‌های هفت‌گانه و زمین‌ها در قتل او گریستند… . ای پسر شبیب؛ اگر بر حسین علیه‌السلام گریه کنی، چندان‌که اشک تو بر گونه‌هایت روان گردد، خداوند هرگناهی که کرده باشی، کوچک یا بزرگ، اندک یا بسیار، می‌آمرزد… . ای پسر شبیب؛ اگر دوست داری در درجات بالای بهشت با ما باشی، به سبب حزن ما محزون، و برای شادمانی ما شاد باشند. (امالی صدوق، 27/13)
2. امیرالمؤمنین علیه‌السلام (در حدیثی شامل چهارصد خصلت) می‌فرمایند: هر دیده‌ای روز قیامت، گریان و هر چشمی [از روی نگرانی] بیدار است، مگر چشم کسی‌که خداوند او را بر کرامت خود اختصاص داده باشد و بر هتک حرمتی که از حسین علیه‌السلام و خاندان پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم می‌شود، گریسته باشد. (خصال، حدیث 400/625)
3. امام محمد باقر علیه‌السلام روایت می‌کنند که امام سجاد علیه‌السلام فرمودند: هر مؤمنی که برای کشته‌شدن امام حسین علیه‌السلام گریان شود، به‌طوری که اشک بر صورتش جاری شود، خداوند متعال غرفه‌هایی در بهشت برای او آماده می‌کند که مدتی طولانی در آن‌ها ساکن باشد، و هر مؤمنی که به دلیل آزار و اذیتی که از دشمنان در دنیا به ما رسیده، گریان شود، به‌گونه‌ای که اشک بر صورتش جاری شود، خدای متعالی در بهشت، او را در جایگاه صدق ساکن می‌گرداند، و هر مؤمنی که به‌خاطر ما اذیتی به او رسیده باشد و به سبب این اذیت و آزار، چشمانش گریان و اشکش بر گونه‌اش جاری شود، خداوند هر آزار و اذیت را از او برگرداند و روز قیامت او را از خشم خود و آتش جهنم ایمن سازد. (کامل‌الزیارات/201)
4. علی‌بن ابی‌حمزه نقل می‌کند که امام صادق علیه‌السلام فرمودند: گریه و بی‌تابی برای انسان مکروه است، جز برای حسین‌بن علی علیه‌السلام که موجب اجر و پاداش است. (کامل‌الزیارات/207)
5. ابوهارون مکفوف روایت می‌کند که امام صادق علیه‌السلام فرمودند: هرکس که نزد او از حسین یاد شود و به اندازه بال مگسی از چشمانش اشک جاری شود، ثواب او بر عهده خدای عزوجل است و خدای متعالی به کمتر از بهشت برای او راضی نمی‌شود. (همان/207ح 11)
6. امام محمدباقر علیه‌السلام می‌فرمایند: هر مؤمنی که برای کشته‌شدن حسین علیه‌السلام اشک بریزد تا بر گونه‌اش جاری شود، خداوند او را در غرفه‌های بهشتی جای می‌دهد که مدتی طولانی در آن‌ها ساکن باشد. (همان/207ح 11)
7. مِسمَع‌بن عبدالملک بصری روایت می‌کند که امام صادق علیه‌السلام فرمودند: (ای مسمع) آیا مصائب حسین علیه‌السلام را یاد می‌کنی؟ عرض کردم: آری. فرمودند: آیا بی‌تابی (و گریه) می‌کنی؟ عرض کردم: بلی به خدا قسم طوری گریه می‌کنم که اهل و عیالم اثر آن را در [سیمای] من مشاهده می‌کنند، و از خوراک امتناع می‌کنم؛ چندان‌که اثر گرسنگی در صورتم مشاهده می‌شود. حضرت فرمودند: رحمت خداوند بر اشک‌های تو؛ آگاه باش که تو از گریه‌کنندگان بر ما محسوب می‌شوی و از کسانی هستی که در شادی ما شاد، و در حزن ما محزون و در هنگام ترس ما ترسان، و در زمان ایمنی ما، ایمن هستند. هنگام مرگ خواهی دید که پدران من نزد تو حاضر شده، سفارش تو را به ملک‌الموت می‌کنند و [از این بالاتر آنکه] تو را [به بهشت] بشارت می‌دهند و ملک‌الموت از هر مادر مهربان بیشتر به تو مهربانی کند. [تا آنکه فرمودند:] هیچ‌کس به‌خاطر دل‌سوزی به ما و به سبب مصایبی که بر ما وارد شده، گریه نمی‌کند، مگر آنکه قبل از آمدن اشک از چشمش، خدا او را رحمت می‌کند. پس وقتی اشک‌ها بر گونه‌اش جاری شد، اگر قطره‌ای از آن در جهنم بیفتد، گرمای جهنم را از بین می‌برد تا آن‌جا که دیگر برای آن حرارتی باقی نمی‌ماند… . هیچ چشمی برای ما گریه نمی‌کند، مگر آنکه از نعمت نظرکردن به [حوض] کوثر بهره‌مند می‌شود و با کسانی‌که ما را دوست دارند، از آن سیراب می‌شود. (وسایل الشیعه/ ج 10/297)
8. امام صادق علیه‌السلام در حدیثی طولانی فرمودند: به‌راستی حسین علیه‌السلام کسی را که برای او گریه می‌کند، می‌بیند و از روی رحمت و دل‌سوزی برایش طلب آمرزش می‌کند. (بحار، 25/376)
9. امام صادق علیه‌السلام فرمودند: هرکس که نزد او یادی از ما شود و اشک چشمانش جاری گردد، خدا آتش جهنم را بر صورتش حرام می‌کند. (بحار، ج 44/285)
برگزاری روضه خانگی در سراسر کشور با شما ، اعزام سخنران با ما
اگر عضو ثاقب هستید برای دعوت از سخنران کلیک کنید
اگر عضو ثاقب نیستید ابتدا فرم ثبت‌نام را تکمیل کرده و سپس از منوی «درخواست مبلّغ» اطلاعات جلسه را ثبت کنید
