بی‌ قرار فاطمیه بودن که ناشی از فقدان این بانوی بزرگ اسلام است، احساسی عمیق و روحانی است که در دل‌های مؤمنان طنین‌انداز می‌شود. ایام فاطمیه، زمانه‌ای است که دلتنگی و بی‌قراری دل‌ها را فرا می‌گیرد. در این روزها، یاد و نام حضرت فاطمه الزهرا (س) در دل‌ها زنده می‌شود و عشق به او به اوج خود می‌رسد.

محبت به فاطمه (س) نه تنها از یادآوری شخصیت والای او نشأت می‌گیرد، بلکه به درک عمیق‌تری از حقایق دین و ارزش‌های انسانی می‌انجامد. این ایام، فرصتی است برای تأمل در زندگی و سیره آن بزرگوار و تجدید عهد با آرمان‌های ایشان. بی‌قراری این روزها، هم‌چنین یادآور تعهد ما به پیروی از مسیر ایشان و جهاد در راه حقیقت است.

در دل شب‌های فاطمیه، اشک‌ها و دعاها به آسمان می‌رود و دل‌ها برای آمرزش و قرب الهی به درگاه پروردگار می‌تپد و دل ها بی قرار فاطمیه است. این بی‌قراری، پیامی از محبت و وفاداری به اهل بیت (ع) است که در یاد و خاطر مؤمنان زنده می‌ماند.