اهمیت غذای روح در کلام امام حسن (علیه‌السلام)

امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) می‌فرمایند:

«عَجِبتُ لِمَن یَتَفَکَّرُ فی مَأکُولِهِ، کَیفَ لا یَتَفَکَّرُ فی مَعقُولِهِ، فَیُجَنِّبُ بَطنَهُ ما یُؤذیهِ، و یُودِعُ صَدرَهُ ما یُردِیهِ»

عجب دارم از آنها که به غذای جسم خود می اندیشند; امّا به غذای روح خود نمی اندیشند، خوراک ناراحت کننده از شکم دور می دارند; امّا قلب خود را با مطالب هلاکت زا آکنده می کنند.

این بیان نورانی، تلنگری است به همه ما که اغلب در زندگی روزمره، برای سلامت جسم خود وقت و هزینه صرف می‌کنیم، اما نسبت به سلامت روح و قلب خود بی‌توجه هستیم. در این مقاله می‌خواهیم به مفهوم «غذای روح» بپردازیم

غذای روح چیست؟

همان‌گونه که بدن انسان به غذا، آب، هوا و استراحت نیاز دارد تا سالم بماند، روح انسان نیز به غذا نیاز دارد. اما غذای روح چیست؟ آیات قرآن، احادیث معصومان (علیهم‌السلام)، مجالس ذکر اهل‌بیت، یاد قیامت، تلاوت قرآن، تفکر در آفرینش، و مهم‌تر از همه، روضه اهل‌بیت (علیهم‌السلام) از مهم‌ترین غذاهای روح هستند.

انسانی که تنها به خوراک جسم می‌پردازد، مانند کسی است که فقط ظاهر خانه‌اش را تمیز نگه دارد، در حالی‌که درون خانه را پر از آلودگی و زباله کرده باشد. این ظاهر زیبا، اگرچه فریبنده است، اما زندگی را مختل می‌کند و انسان را از درون می‌پوساند.

چرا غذای روح را فراموش می‌کنیم؟

در روزگار ما، سرعت زندگی، حجم اطلاعات و سرگرمی‌های بی‌پایان مجازی باعث شده است که انسان‌ها بیشتر به ظواهر بپردازند. ما به‌راحتی وقت زیادی صرف رژیم غذایی، باشگاه ورزشی، لوازم آرایشی و زیبایی می‌کنیم، اما حاضر نیستیم چند دقیقه از روز خود را برای یاد خدا، یا شنیدن یک روایت از اهل‌بیت اختصاص دهیم. فراموش کرده‌ایم که دل، اگر گرسنه بماند، انسان را بی‌حوصله، بی‌جهت غمگین، بی‌انگیزه و بی‌هدف می‌کند.

مجالس اهل‌بیت، سفره غذای روح

یکی از کامل‌ترین غذاهای روح، مجالس ذکر اهل‌بیت (علیهم‌السلام) است؛ خصوصاً روضه‌هایی که در خانه‌ها برگزار می‌شود. این مجالس، دل را نرم می‌کند، اشک را جاری می‌سازد، روح را سبک می‌سازد و انسان را به یاد حقیقت وجودی‌اش می‌اندازد. برخلاف تبلیغات رایج، روضه خانه را غمگین نمی‌کند، بلکه خانه را نورانی، باصفا و زنده می‌سازد.

از نگاه امام حسن (علیه‌السلام)، انسان عاقل کسی است که همان‌طور که به غذا و سلامت جسم خود توجه دارد، حتی بیشتر، مراقب سلامت جان و غذای روح خود باشد.
سخنانی که می‌شنویم، تصاویری که می‌بینیم، محتوایی که در ذهن خود وارد می‌کنیم، همه غذای روح ما هستند. باید مراقب باشیم که این خوراک‌ها، سمی نباشند.

چگونه به روح خود غذا بدهیم؟

• با تلاوت روزانه قرآن، حتی چند آیه

• با اختصاص زمانی  برای تفکر در آیات الهی

• با شنیدن سخنان اهل‌بیت (علیهم‌السلام) و روایات نجات‌بخش آنان

• با شرکت در مجالس ذکر، به‌ویژه مجالس روضه

• با دوری از محتوای سمی، سطحی، شایعه‌ساز و ناامیدکننده

هر بار که روضه‌ای برگزار می‌شود، فرصتی است برای سیراب شدن دل‌ها. وقتی نام اهل بیت علیهم السلام در خانه‌ای بلند می‌شود، ملائکه نازل می‌شوند، فضای خانه تغییر می‌کند، و دل‌های خسته آرام می‌گیرند.

شاید تصور کنیم برای غذای روح باید مسیر سختی را طی کنیم؛ اما کافی است یک گام برداریم. همین که یک شب در خانه‌ خود سفره‌ای پهن کنیم، شمعی روشن کنیم و نام اهل بیت علیهم السلام را زمزمه کنیم، غذای روح ما و عزیزان‌مان تأمین می‌شود. همین یک گام ساده، می‌تواند نقطه آغاز یک تحول درونی باشد.

اگر مدتی‌ست دل‌تان گرفته، خانه‌تان بی‌نشاط شده یا فرزندان‌تان بی‌قرارند، یک روضه خانگی برگزار کنید. نیاز به تشریفات نیست؛ فقط دل می‌خواهد.

روضه‌ای ساده، اما پُر از نور در خانه‌تان برگزار کنید جهت درخواست سخنران روضه خانگی کلیک کنید