عنایتی ویژه به روضه های خانگی
روضه‌های خانگی، گرچه ساده و بی‌ادعا برگزار می‌شوند، اما گویا در دل خود نوری دارند که دل‌ها را آرام می‌کند و خانه‌ها را روشن. مجالسی که در فضای صمیمی خانه شکل می‌گیرند، برخاسته از اخلاص میزبان و اشتیاق دل‌های حاضرند. شاید نه منبری باشد، نه بلندگویی، و نه جمعیتی پرشمار، اما در همین خلوت‌های پرصفا، عنایتی خاص جریان دارد که کمتر در مجالس رسمی و بزرگ دیده می‌شود.
از دیرباز، خانه‌ها مأمن روضه بوده‌اند. پیرزنان مؤمن، مادران مهربان و دختران اهل دل، در اتاقی از خانه‌شان شمعی روشن می‌کردند، سفره‌ای ساده می‌انداختند و با چند آیه، روضه‌ای و اشکی، مجلس یاد اهل‌بیت (علیهم‌السلام) را زنده می‌داشتند. در این مجالس، نه تنها معارف اهل‌بیت منتقل می‌شود، بلکه نسل‌ها در کنار یکدیگر، با روح روضه خو می‌گیرند. کودکان با نام زهرا (سلام‌الله‌علیها) بزرگ می‌شوند و جوانان با اشک بر حسین (علیه‌السلام) راه خود را پیدا می‌کنند.
اگر دلتان هوای صفای روضه دارد، از همین خانه‌تان شروع کنید.
با هر زبان و در هر اندازه، روضه‌ای خانگی برپا کنید؛
شاید چراغی کوچک روشن کنید، اما نوری بزرگ به خانه‌تان خواهد آمد.
دل بسپارید، بخوانید، بگریید… امام مهمان خانه‌های بی‌ادعاست.
جهت درخواست سخنران روضه خانگی کلیک کنید
