40 حدیث از امام حسین علیه‌السلام

به گزارش مجله ثاقب 40 حدیث از امام حسین علیه‌السلام بیان خواهد شد.

۱. شناخت خداوند و عبادت او

(اَيّهَا النّاسُ! إِنّ اللّهَ جَلّ ذِكْرُهُ مَا خَلَقَ الْعِبَادَ إِلاّ لِيَعْرِفُوهُ، فَإِذَا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ فَإِذَا عَبَدُوهُ اسْتَغْنَوْا بِعِبَادَتِهِ عَنْ عِبَادَةِ مَا سِوَاهُ).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (اى مردم! خداوند بندگان را آفريد تا او را بشناسند، آن‏گاه كه او را شناختند، پرستش كنند و آن‏گاه كه او را پرستيدند، از پرستش غير او بى‏ نياز شوند).بحار الانوار، ج ۵ ص ۳۱۲ ح۱

۲. يافتن خداوند

(مَاذَا وَجَدَ مَنْ فَقَدَكَ وَ مَا الّذِى فَقَدَ مَنْ وَجَدَكَ؟).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (پروردگارا! آن كه تو را نيافت، چه يافت و آن كه تو را يافت، چه از دست داد؟).بحار الانوار، ج ۹۵ ص ۲۲۶ ح۳

۳. خداوند، مراقب انسان‏

(عَمِيَتْ عَيْنٌ لاَ تَرَاكَ عَلَيْهَا رَقِيباً).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (چشمى كه تو را مراقب خويش نبيند، كور است).بحار الانوار، ج ۹۵ ص ۲۲۶ ح۳

۴. عبادت تجار، بندگان و آزادگان‏

(إِنّ قَوْماً عَبَدُوا اللّهَ رَغْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ التّجّارِ وَ إِنّ قَوْمَاً عَبَدُوا اللّهَ رَهْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ الْعَبِيدِ وَ إِنّ قَوْمَاً عَبَدُوا اللّهَ شُكْراً فَتِلْكَ عِبَادَةُ الاَحْرَارِ وَ هِىَ اَفْضَلُ الْعِبَادَةِ).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (گروهى خدا را از روى ميل به بهشت عبادت مى‏كنند، كه اين عبادت تجارت‏كنندگان است و گروهى خدا را از ترس دوزخ مى‏پرستند و اين عبادت بردگان است، و گروهى خدا را به سبب شايستگى مى‏پرستند، و اين عبادت آزادگان است كه برترين عبادت است).تحف العقول، ص ۲۷۹ ح۴

 ۵. پاداش عبادت حقيقى خداوند

(مَنْ عَبَدَ اللّهَ حَقّ عِبَادَتِهِ آتاهُ اللّهُ فَوْقَ اَمَانِيهِ وَ كِفَايَتِهِ).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (هركس حق معبوديت خدا را به‏جا آورد، خداوند بيش از حدّ انتظار و كفايتش به او عطا مى‏ كند).بحار الانوار، ج ۶۸ ص ۱۸۴ ح۴۴

۶. زيان‏كار

(لَقَدْ خَابَ مَنْ رَضِىَ دُونَكَ بَدَلاً).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (هركس به غير تو دل ببندد، زيان كرده است).بحار الانوار، ج ۹۵ ص ۲۱۶ ح۳

۷. ستايشگران خداوند

(مَا خَلَقَ اللّهُ مِنْ شَىْ‏ءٍ إِلا وَ لَهُ تَسْبِيحٌ يَحْمَدُ بِهِ رَبّهُ).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (خداوند هيچ موجودى را نيافريد، جز آن‏كه براى او تسبيحى قرارداد تا با آن خدا را ستايش كند).بحار الانوار، ج ۶۱ ص ۲۹ ح۸

۸. دوستى خداوند، سرمايه انسان‏

(خَسِرَتْ صَفْقَةُ عَبْدٍ لَمْ تَجْعَلْ لَهُ مِنْ حُبّكَ نَصِيباً).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (پروردگارا! كسى كه از محبّت خود بهره‏مندش نكردى، زيان كرده است).بحار الانوار، ج ۹۵ ص ۲۲۶ ح۳

۹. اشك چشم و ترس دل، رحمت خداوند

(بُكَاءُ الْعُيُونِ وَ خَشْيَةُ الْقُلُوبِ رَحْمَةٌ مِنَ اللّهِ).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (گريستن چشم‏ها و ترسيدن قلب‏ها، رحمتى از جانب خداست).مستدرك الوسائل، ج ۱۱ ص ۲۴۵ ح۳۵

۱۰. دوستى اهل بيت سبب ريزش گناهان‏

(إِنّ حُبّنَا لَتُسَاقِطُ الذّنُوبَ كَمَا تُسَاقِطُ الرّيحُ الْوَرَقَ).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (محبّت ما اهل بيت سبب ريزش گناهان است، چنان‏كه باد، برگ درختان را مى‏ريزد).حياة الامام الحسين، ج ۱ ص۱۵۶

۱۱. اهل بيت(علیه السلام)، معلمان ملائكه‏

(اَىّ شَىْ‏ءٍ كُنْتُمْ قَبْلَ أَنْ يَخْلُقَ اللّهُ عَزّوَجَلّ آدَمَ (علیه السلام)؟ قَالَ كُنّا اَشْبَاحَ نُورٍ نَدُورُ حَوْلَ عَرْشِ الرّحْمنِ فَنُعَلّمُ لِلْمَلاَئِكَةِ التّسْبِيحَ وَ التّهْلِيلَ وَ التّحْمِيدَ).

از امام حسين (علیه السلام) پرسيده شد: (قبل از اين‏كه خداوند عزّوجل آدم (علیه السلام) را خلق كند، شما چه چيزى بوديد؟ فرمود: ما شبح‏هايى از نور بوديم كه بر گرد عرش خدا مى‏چرخيديم و به ملائكه درس تسبيح و توحيد و ستايش خدا را مى‏آموختيم).بحار الانوار، ج ۵۷ ص ۳۱۱ ح۱

۱۲. اهل‏بيت(علیه السلام)، اهل سرّ خدا

(نَحْنُ الّذِينَ عِنْدَنَا عِلْمُ الْكِتَابِ وَ بَيَانُ مَا فِيهِ وَ لَيْسَ عِنْدَ اَحَدٍ مِنْ خَلْقِهِ مَا عِنْدَنَا لاَِنّا اَهْلُ سِرّ اللّهِ).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (ما كسانى هستيم كه علم قرآن، و بيان آنچه در آن است، نزد ماست، و آنچه در نزد ماست نزد هيچ‏يك از آفريدگان خدا نيست، زيرا ما محرم راز خداييم).بحار الانوار، ج ۴۴ ص ۱۸۴ ح۱۱

۱۳. مخلوقات، مأمور به اطاعت از اهل بيت(علیه السلام)

(وَ اللّهِ مَا خَلَقَ اللّهُ شَيْئاً إِلا وَ قَدْ اَمَرَهُ بِالطّاعَةِ لَنَا).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (سوگند به خدا كه خداوند هيچ موجودى را نيافريد، مگر آن‏كه او را به اطاعت از ما، امر كرد).بحار الانوار، ج ۴۴ ص ۱۸۱ ح۱

۱۴. دوستى اهل بيت(عليهم السلام)

(مَنْ اَحَبّنَا كَانَ مِنّا اَهْلَ الْبَيتِ).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (كسى كه ما را دوست بدارد، از ما اهل بيت است).نزهة النّاظر و تنبيه الخاطر، ص ۸۵ ح۱۹

۱۵. تهيدستى و كشته شدن شيعيان‏

(وَ اللّهِ الْبَلاَءُ وَ الْفَقْرُ وَ الْقَتْلُ اَسْرَعُ إِلَى مَنْ اَحَبّنَا مِنْ رَكْضِ الْبَرَاذِينِ، وَ مِنَ السّيْلِ إِلىَ صِمْرِهِ).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (به خدا سوگند، فقر و قتل به سوى دوستان ما، از حركت اسبان تيزپا و جريان سيل در مسيرش، سريعتر است).بحار الانوار، ج ۶۴ ص ۲۴۹ ح۸۵

۱۶. پرهيز از خيانت و مكر و نيرنگ‏

(إِنّ شِيعَتَنَا مَنْ سَلِمَتْ قُلُوبُهمْ مِنْ كُلّ غِشّ وَغَلّ وَدَغَلٍ).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (شيعه ما كسى است كه دلش از هرگونه خيانت و نيرنگ و مكرى پاك است).بحار الانوار، ج ۶۵ ص ۱۵۶ ح۱۰

۱۷. امام حسين(علیه السلام) و امام زمان (عجل الله تعالی)

(لَوْ اَدْرَكْتُهُ لَخَدَمْتُهُ اَيّامَ حَيَاتِى).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (اگر زمان حضرت مهدى را درك مى‏كردم، تمام عمر خدمتگزارش بودم).عقد الدّرر، ص‏۱۶۰

۱۸. حسين(علیه السلام)، كشته اشك‏ها

(اَنَا قَتِيلُ الْعَبْرَةِ، لا يَذْكُرُنِى مُؤْمِنٌ إِلا بَكَى).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (من كشته اشكهايم، مؤمنى مرا ياد نكند، مگر آن‏كه به گريه می افتد).كامل الزيارات، ص ۱۱۷ ح۶

۱۹. پاداش زائر امام حسين(علیه السلام)

(مَنْ زَارَنِى بَعْدَ مَوْتِى زُرْتُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ لَوْ لَمْ يَكُنْ إِلا فِى النّارِ لاَخْرَجْتُهُ).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (هركه مرا پس از مرگم، زيارت كند، روز قيامت زيارتش مى‏ كنم و اگر در آتش هم باشد، او را بيرون مى‏ آورم).المنتخب للطريحى، ص۶۹

۲۰. خوش‏خلقى و سكوت‏

(اَلْخُلْقُ الْحَسَنُ عِبَادَةٌ وَ الصّمْتُ زَيْنٌ).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (خوش‏خويى، عبادت است و سكوت، زينت).تاريخ اليعقوبى، ج ۲ ص۲۶۴

۲۱. تأخير در مرگ و افزايش روزى با صله رحم‏

(مَنْ سَرّهُ اَنْ يُنْسَاَ فِى اَجَلِهِ وَ يُزَادَ فِى رِزْقِهِ فَلْيَصِلْ رَحِمَهُ).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (كسى كه دوست دارد اجلش به تأخير افتد و روزى ‏اش افزايش يابد، صله رحم به‏ جا آورد).بحار الانوار، ج ۷۱ ص ۹۱ ح۵

۲۲. عرضه اعمال به خداوند

(إِنّ اَعْمَالَ هَذِهِ الاُمّةِ مَا مِنْ صَبَاحٍ إِلا وَ تُعْرَضُ عَلَى اللّهِ عَزّوَجَلّ).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (همانا اعمال امّت، هر بامدادان بر خداوند عرضه می ‏شود).بحار الانوار، ج ۷۰ ص ۳۵۳ ح۵۴

۲۳. جلب رضايت مردم با نارضايتى خداوند

(مَنْ طَلَبَ رِضَى النّاسِ بِسَخَطِ اللّهِ وَكَلَهُ اللّهُ إِلىَ النّاسِ).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (كسى كه براى جلب رضايت مردم، موجب غضب خدا شود، خداوند او را به مردم وا مى‏ گذارد).بحار الانوار، ج ۷۵ ص ۱۲۶ ح۸

۲۴. گذشت در حال قدرت‏

(إِنّ اَعْفَى النّاسِ مَنْ عَفَا عَنْ قُدْرَةٍ).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (باگذشت‏ ترين مردم كسى است كه با وجود قدرت، گذشت كند).بحار الانوار، ج ۷۵ ص ۱۲۱ ح۴

۲۵. سخن كاهنده ارزش‏

(لاَ تَقُولُوا بِاَلْسِنَتِكُمْ مَا يَنْقُصُ عَنْ قَدْرِكُمْ).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (چيزى كه از ارزشتان بكاهد، بر زبان جارى نكنيد).جلاء العيون، ج ۲ ص۲۰۵

۲۶. اثر تنگ‏دستى، بيمارى و مرگ‏

(لَوْلاَ ثَلاَثَةٌ مَا وَضَعَ ابْنُ آدَمَ رَأسَهُ لِشَىْ‏ءٍ اَلْفَقْرُ وَ الْمَرَضُ وَ الْمَوتُ).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (اگر سه چيز نبود، آدمى سرش را در برابر هيچ چيز فرود نمى‏ آورد؛ تنگ‏دستى، بيمارى و مرگ).نزهة الناظر و تنبيه الخاطر، ص ۸۵ ح۴

۲۷. غفلت از گناه خويشتن‏

(إِيّاك اَنْ تَكُونَ مِمّنْ يَخَافُ عَلَى الْعِبَادِ مِنْ ذُنُوبِهِمْ وَيَاْمَنُ الْعُقُوبَةَ مِنْ ذَنْبِهِ).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (مبادا از كسانى باشى كه از گناه ديگران بيمناكند، و از كيفر گناه خود آسوده خاطرند).تحف العقول، ص۲۷۳

۲۸. برطرف‏كردن گرفتارى مؤمن‏

(مَنْ نَفّسَ كُرْبَةَ مُؤْمِنٍ فَرّجَ اللّهُ عَنْهُ كُرَبَ الدّنيَا وَ الاخِرَةِ).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (هركه گرفتارى مؤمنى را برطرف كند، خداوند گرفتاريهاى دنيا و آخرتش را برطرف مى‏كند).بحار الانوار، ج ۷۵ ص ۱۲۲ ح۵

۲۹. مرگ با عزّت و زندگى با ذلّت‏

(مَوْتٌ فِى عِزّ خَيْرٌ مِنْ حَيَاةٍ فِى ذُلّ).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (مرگ با عزت برتر از زندگى با ذلّت است).بحار الانوار، ج ۴۴ ص ۱۹۲ ح۴

۳۰. همسانى گفتار و عمل‏

(إِنّ الْكَريِمَ إِذَا تَكَلّمَ بِكَلاَمٍ، يَنْبَغِى اَنْ يُصَدّقَهُ بِالْفِعْلِ).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (بزرگوار كسى است، كه گفتارش با عملش يكى باشد).مستدرك الوسائل، ج ۷ ص ۱۹۳ ح۶

۳۱. دشمنى با على(علیه السلام) نشانه نفاق‏

(مَا كُنّا نَعْرِفُ الْمُنَافِقِينَ عَلَى عَهْدِ رَسُولِ اللّهِ (صلی الله علیه) إِلا بِبُغْضِهِمْ عَلِيّاً وَ وُلْدَهُ).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (ما در عهد رسول خدا (صلی الله علیه) منافقان را نمى‏شناختيم، جز در دشمنى آنها با على و اولادش).عيون أخبار الرّضا، ج ۲ ص ۷۲ ص۳۰۵

۳۲. اثر پذيرش هديه‏

(مَنْ قَبِلَ عَطَاءَكَ، فَقَدْ اَعَانَكَ عَلَى الْكَرَمِ).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (آن‏كس كه هديه تو را بپذيرد، تو را در بزرگوارى كمك كرده است).بحار الانوار، ج ۶۸ ص ۳۵۷ ح۲۱

۳۳. نجات از آتش با گريه از ترس خدا

(اَلْبُكَاءُ مِنْ خَشْيَةِ اللّهِ نَجَاةٌ مِنَ النّارِ).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (گريه از ترس خدا، باعث نجات از آتش جهنّم است).مستدرك الوسائل، ج ۱۱ ص ۲۴۵ ح۳۵

۳۴. اثر خردمندى و يقين به مرگ‏

(لَوْ عَقَلَ النّاسُ وَ تَصَوّرُوا الْمَوْتَ لَخَرِبَتِ الدّنيَا).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (اگر مردم خردمند مى‏شدند و مرگ را باور مى‏داشتند، دنيا ويران می ‏گشت).إحقاق الحق، ج ۱۱ ص۵۹۲

۳۵. گناهى آسانتر از پوزش‏

(رُبّ ذَنْبٍ اَحْسَنُ مِنَ الاِعْتِذَارِ مِنْهُ).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (چه بسا گناهى كه نيكوتر از پوزش است).بحار الانوار، ج ۵۷ ص ۱۲۸ ح۱۱

۳۶. غيبت، خورش سگ‏هاى دوزخ‏

(كُفّ عَنِ الْغَيْبَةِ فَإِنّهَا إِدَامُ كِلابِ النّارِ).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (از غيبت بپرهيز، كه خورش سگهاى دوزخ است).بحار الانوار، ج ۷۵ ص ۱۱۷ ح۲

۳۷. نهى از منكر

(لا يَنْبَغِى لِنَفْسٍ مُؤْمِنَةٍ تَرَى مَنْ يَعْصِى اللّهَ فَلا تُنْكِرُ عَلَيْهِ).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (سزاوار نيست كه مؤمن، گناهكارى را ببيند و او را از گناه باز ندارد).كنز العمّال، ج ۳ ص ۸۵ ح۵۶۱۴

۳۸. اثر نافرمانى خداوند

(مَنْ حَاوَلَ اَمْراً بِمَعْصِيَةِ اللّهِ كَانَ اَفْوَتَ لِمَا يَرْجُوا وَ اَسْرَعَ لِمَا يَحْذَرُ).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (كسى كه با نيرنگ و معصيت خدا، در پى به‏دست آوردن چيزى رود، كمتر به آنچه اميد دارد مى‏رسد، و زودتر به آنچه مى‏ترسد، دچار مى‏شود).بحار الانوار، ج ۷۵ ص ۱۲ ح۱۹

۳۹. خير فراوان در پنج چيز

(خَمْسٌ مَنْ لَمْ تَكُنْ فِيهِ لَمْ يَكُنْ فِيهِ كَثِيرُ مُسْتَمْتِعٍ: اَلْعَقْلُ، وَ الدّينُ وَ الاَدَبُ، وَ الْحَيَاءُ وَ حُسْنُ الْخُلْقِ).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (پنج چيز است كه در هركسى نباشد، خير زيادى در او نيست: عقل، دين، ادب، حيا و خوش‏خويى).حياة الامام الحسين(علیه السلام)، ج ۱ ص۱۸۱

۴۰. پيروى از حق و كمال عقل‏

(لا يَكْمُلُ الْعَقْلُ إِلا بِاتّبَاعِ الْحَقّ).

امام حسين (علیه السلام) فرمود: (عقل جز با پيروى از حق، كامل نمى‏شود).أعلام الدين، ص۲۹۸

منبع: بلاغ