40 حدیث گهربار از امام حسین علیه‌السلام

به گزارش مجله ثاقب 40 حدیث گهربار از امام حسین علیه‌السلام نقل خواهد شد:

۱. شناخت خداوند و عبادت او

(اَیّهَا النّاسُ! إِنّ اللّهَ جَلّ ذِکْرُهُ مَا خَلَقَ الْعِبَادَ إِلاّ لِیَعْرِفُوهُ، فَإِذَا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ فَإِذَا عَبَدُوهُ اسْتَغْنَوْا بِعِبَادَتِهِ عَنْ عِبَادَةِ مَا سِوَاهُ).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (ای مردم! خداوند بندگان را آفرید تا او را بشناسند، آن‏گاه که او را شناختند، پرستش کنند و آن‏گاه که او را پرستیدند، از پرستش غیر او بی‏ نیاز شوند).(بحار الانوار، ج ۵ ص ۳۱۲ ح۱ )

۲. یافتن خداوند

(مَاذَا وَجَدَ مَنْ فَقَدَکَ وَ مَا الّذِی فَقَدَ مَنْ وَجَدَکَ؟).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (پروردگارا! آن که تو را نیافت، چه یافت و آن که تو را یافت، چه از دست داد؟).(بحار الانوار، ج ۹۵ ص ۲۲۶ ح۳ )

۳. خداوند، مراقب انسان‏

(عَمِیَتْ عَیْنٌ لاَ تَرَاکَ عَلَیْهَا رَقِیباً).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (چشمی که تو را مراقب خویش نبیند، کور است).(بحار الانوار، ج ۹۵ ص ۲۲۶ ح۳)

۴. عبادت تجار، بندگان و آزادگان‏

(إِنّ قَوْماً عَبَدُوا اللّهَ رَغْبَةً فَتِلْکَ عِبَادَةُ التّجّارِ وَ إِنّ قَوْمَاً عَبَدُوا اللّهَ رَهْبَةً فَتِلْکَ عِبَادَةُ الْعَبِیدِ وَ إِنّ قَوْمَاً عَبَدُوا اللّهَ شُکْراً فَتِلْکَ عِبَادَةُ الاَحْرَارِ وَ هِیَ اَفْضَلُ الْعِبَادَةِ).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (گروهی خدا را از روی میل به بهشت عبادت می‏کنند، که این عبادت تجارت‏کنندگان است و گروهی خدا را از ترس دوزخ می‏پرستند و این عبادت بردگان است، و گروهی خدا را به سبب شایستگی می‏پرستند، و این عبادت آزادگان است که برترین عبادت است).(تحف العقول، ص ۲۷۹ ح۴ )

۵. پاداش عبادت حقیقی خداوند

(مَنْ عَبَدَ اللّهَ حَقّ عِبَادَتِهِ آتاهُ اللّهُ فَوْقَ اَمَانِیهِ وَ کِفَایَتِهِ).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (هرکس حق معبودیت خدا را به‏جا آورد، خداوند بیش از حدّ انتظار و کفایتش به او عطا می‏ کند).(بحار الانوار، ج ۶۸ ص ۱۸۴ ح۴۴)

۶. زیان‏کار

(لَقَدْ خَابَ مَنْ رَضِیَ دُونَکَ بَدَلاً).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (هرکس به غیر تو دل ببندد، زیان کرده است).(بحار الانوار، ج ۹۵ ص ۲۱۶ ح۳ )

۷. ستایشگران خداوند

(مَا خَلَقَ اللّهُ مِنْ شَیْ‏ءٍ إِلا وَ لَهُ تَسْبِیحٌ یَحْمَدُ بِهِ رَبّهُ).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (خداوند هیچ موجودی را نیافرید، جز آن‏که برای او تسبیحی قرارداد تا با آن خدا را ستایش کند).(بحار الانوار، ج ۶۱ ص ۲۹ ح۸)

۸. دوستی خداوند، سرمایه انسان‏

(خَسِرَتْ صَفْقَةُ عَبْدٍ لَمْ تَجْعَلْ لَهُ مِنْ حُبّکَ نَصِیباً).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (پروردگارا! کسی که از محبّت خود بهره‏مندش نکردی، زیان کرده است).(بحار الانوار، ج ۹۵ ص ۲۲۶ ح۳ )

۹. اشک چشم و ترس دل، رحمت خداوند

(بُکَاءُ الْعُیُونِ وَ خَشْیَةُ الْقُلُوبِ رَحْمَةٌ مِنَ اللّهِ).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (گریستن چشم‏ها و ترسیدن قلب‏ها، رحمتی از جانب خداست).(مستدرک الوسائل، ج ۱۱ ص ۲۴۵ ح۳۵)

۱۰. دوستی اهل بیت سبب ریزش گناهان‏

(إِنّ حُبّنَا لَتُسَاقِطُ الذّنُوبَ کَمَا تُسَاقِطُ الرّیحُ الْوَرَقَ).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (محبّت ما اهل بیت سبب ریزش گناهان است، چنان‏که باد، برگ درختان را می‏ریزد).(حیاة الامام الحسین، ج ۱ ص۱۵۶)

۱۱. اهل بیت(علیه السلام)، معلمان ملائکه‏

(اَیّ شَیْ‏ءٍ کُنْتُمْ قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَ اللّهُ عَزّوَجَلّ آدَمَ (علیه السلام)؟ قَالَ کُنّا اَشْبَاحَ نُورٍ نَدُورُ حَوْلَ عَرْشِ الرّحْمنِ فَنُعَلّمُ لِلْمَلاَئِکَةِ التّسْبِیحَ وَ التّهْلِیلَ وَ التّحْمِیدَ).

از امام حسین (علیه السلام) پرسیده شد: (قبل از این‏که خداوند عزّوجل آدم (علیه السلام) را خلق کند، شما چه چیزی بودید؟ فرمود: ما شبح‏هایی از نور بودیم که بر گرد عرش خدا می‏چرخیدیم و به ملائکه درس تسبیح و توحید و ستایش خدا را می‏آموختیم).(بحار الانوار، ج ۵۷ ص ۳۱۱ ح۱)

۱۲. اهل‏بیت(علیه السلام)، اهل سرّ خدا

(نَحْنُ الّذِینَ عِنْدَنَا عِلْمُ الْکِتَابِ وَ بَیَانُ مَا فِیهِ وَ لَیْسَ عِنْدَ اَحَدٍ مِنْ خَلْقِهِ مَا عِنْدَنَا لاَِنّا اَهْلُ سِرّ اللّهِ).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (ما کسانی هستیم که علم قرآن، و بیان آنچه در آن است، نزد ماست، و آنچه در نزد ماست نزد هیچ‏یک از آفریدگان خدا نیست، زیرا ما محرم راز خداییم).(بحار الانوار، ج ۴۴ ص ۱۸۴ ح۱۱ )

۱۳. مخلوقات، مأمور به اطاعت از اهل بیت(علیه السلام)

(وَ اللّهِ مَا خَلَقَ اللّهُ شَیْئاً إِلا وَ قَدْ اَمَرَهُ بِالطّاعَةِ لَنَا).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (سوگند به خدا که خداوند هیچ موجودی را نیافرید، مگر آن‏که او را به اطاعت از ما، امر کرد).(بحار الانوار، ج ۴۴ ص ۱۸۱ ح۱ )

۱۴. دوستی اهل بیت(علیهم السلام)

(مَنْ اَحَبّنَا کَانَ مِنّا اَهْلَ الْبَیتِ).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (کسی که ما را دوست بدارد، از ما اهل بیت است).(نزهة النّاظر و تنبیه الخاطر، ص ۸۵ ح۱۹ )

۱۵. تهیدستی و کشته شدن شیعیان‏

(وَ اللّهِ الْبَلاَءُ وَ الْفَقْرُ وَ الْقَتْلُ اَسْرَعُ إِلَی مَنْ اَحَبّنَا مِنْ رَکْضِ الْبَرَاذِینِ، وَ مِنَ السّیْلِ إِلیَ صِمْرِهِ).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (به خدا سوگند، فقر و قتل به سوی دوستان ما، از حرکت اسبان تیزپا و جریان سیل در مسیرش، سریعتر است).(بحار الانوار، ج ۶۴ ص ۲۴۹ ح۸۵)

۱۶. پرهیز از خیانت و مکر و نیرنگ‏

(إِنّ شِیعَتَنَا مَنْ سَلِمَتْ قُلُوبُهمْ مِنْ کُلّ غِشّ وَغَلّ وَدَغَلٍ).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (شیعه ما کسی است که دلش از هرگونه خیانت و نیرنگ و مکری پاک است).(بحار الانوار، ج ۶۵ ص ۱۵۶ ح۱۰ )

۱۷. امام حسین(علیه السلام) و امام زمان(عجل الله تعالی)

(لَوْ اَدْرَکْتُهُ لَخَدَمْتُهُ اَیّامَ حَیَاتِی).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (اگر زمان حضرت مهدی را درک می‏کردم، تمام عمر خدمتگزارش بودم).(عقد الدّرر، ص‏۱۶۰)

۱۸. حسین(علیه السلام)، کشته اشک‏ها

(اَنَا قَتِیلُ الْعَبْرَةِ، لا یَذْکُرُنِی مُؤْمِنٌ إِلا بَکَی).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (من کشته اشکهایم، مؤمنی مرا یاد نکند، مگر آن‏که به گریه می‏افتد).(کامل الزیارات، ص ۱۱۷ ح۶ )

۱۹. پاداش زائر امام حسین(علیه السلام)

(مَنْ زَارَنِی بَعْدَ مَوْتِی زُرْتُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ لَوْ لَمْ یَکُنْ إِلا فِی النّارِ لاَخْرَجْتُهُ).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (هرکه مرا پس از مرگم، زیارت کند، روز قیامت زیارتش می‏ کنم و اگر در آتش هم باشد، او را بیرون می‏ آورم).(المنتخب للطریحی، ص۶۹)

۲۰. خوش‏خلقی و سکوت‏

(اَلْخُلْقُ الْحَسَنُ عِبَادَةٌ وَ الصّمْتُ زَیْنٌ).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (خوش‏خویی، عبادت است و سکوت، زینت).(تاریخ الیعقوبی، ج ۲ ص۲۶۴)

۲۱. تأخیر در مرگ و افزایش روزی با صله رحم‏

(مَنْ سَرّهُ اَنْ یُنْسَاَ فِی اَجَلِهِ وَ یُزَادَ فِی رِزْقِهِ فَلْیَصِلْ رَحِمَهُ).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (کسی که دوست دارد اجلش به تأخیر افتد و روزی ‏اش افزایش یابد، صله رحم به‏ جا آورد).(بحار الانوار، ج ۷۱ ص ۹۱ ح۵)

۲۲. عرضه اعمال به خداوند

(إِنّ اَعْمَالَ هَذِهِ الاُمّةِ مَا مِنْ صَبَاحٍ إِلا وَ تُعْرَضُ عَلَی اللّهِ عَزّوَجَلّ).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (همانا اعمال امّت، هر بامدادان بر خداوند عرضه می ‏شود).(بحار الانوار، ج ۷۰ ص ۳۵۳ ح۵۴ )

۲۳. جلب رضایت مردم با نارضایتی خداوند

(مَنْ طَلَبَ رِضَی النّاسِ بِسَخَطِ اللّهِ وَکَلَهُ اللّهُ إِلیَ النّاسِ).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (کسی که برای جلب رضایت مردم، موجب غضب خدا شود، خداوند او را به مردم وا می‏ گذارد).(بحار الانوار، ج ۷۵ ص ۱۲۶ ح۸ )

۲۴. گذشت در حال قدرت‏

(إِنّ اَعْفَی النّاسِ مَنْ عَفَا عَنْ قُدْرَةٍ).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (باگذشت‏ ترین مردم کسی است که با وجود قدرت، گذشت کند).(بحار الانوار، ج ۷۵ ص ۱۲۱ ح۴)

۲۵. سخن کاهنده ارزش‏

(لاَ تَقُولُوا بِاَلْسِنَتِکُمْ مَا یَنْقُصُ عَنْ قَدْرِکُمْ).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (چیزی که از ارزشتان بکاهد، بر زبان جاری نکنید).(جلاء العیون، ج ۲ ص۲۰۵ )

۲۶. اثر تنگ‏دستی، بیماری و مرگ‏

(لَوْلاَ ثَلاَثَةٌ مَا وَضَعَ ابْنُ آدَمَ رَأسَهُ لِشَیْ‏ءٍ اَلْفَقْرُ وَ الْمَرَضُ وَ الْمَوتُ).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (اگر سه چیز نبود، آدمی سرش را در برابر هیچ چیز فرود نمی‏ آورد؛ تنگ‏دستی، بیماری و مرگ).(نزهة الناظر و تنبیه الخاطر، ص ۸۵ ح۴)

۲۷. غفلت از گناه خویشتن‏

(إِیّاک اَنْ تَکُونَ مِمّنْ یَخَافُ عَلَی الْعِبَادِ مِنْ ذُنُوبِهِمْ وَیَاْمَنُ الْعُقُوبَةَ مِنْ ذَنْبِهِ).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (مبادا از کسانی باشی که از گناه دیگران بیمناکند، و از کیفر گناه خود آسوده خاطرند).(تحف العقول، ص۲۷۳)

۲۸. برطرف‏کردن گرفتاری مؤمن‏

(مَنْ نَفّسَ کُرْبَةَ مُؤْمِنٍ فَرّجَ اللّهُ عَنْهُ کُرَبَ الدّنیَا وَ الاخِرَةِ).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (هرکه گرفتاری مؤمنی را برطرف کند، خداوند گرفتاریهای دنیا و آخرتش را برطرف می‏کند).(بحار الانوار، ج ۷۵ ص ۱۲۲ ح۵)

۲۹. مرگ با عزّت و زندگی با ذلّت‏

(مَوْتٌ فِی عِزّ خَیْرٌ مِنْ حَیَاةٍ فِی ذُلّ).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (مرگ با عزت برتر از زندگی با ذلّت است).(بحار الانوار، ج ۴۴ ص ۱۹۲ ح۴)

۳۰. همسانی گفتار و عمل‏

(إِنّ الْکَریِمَ إِذَا تَکَلّمَ بِکَلاَمٍ، یَنْبَغِی اَنْ یُصَدّقَهُ بِالْفِعْلِ).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (بزرگوار کسی است، که گفتارش با عملش یکی باشد).(مستدرک الوسائل، ج ۷ ص ۱۹۳ ح۶)

۳۱. دشمنی با علی(علیه السلام) نشانه نفاق‏

(مَا کُنّا نَعْرِفُ الْمُنَافِقِینَ عَلَی عَهْدِ رَسُولِ اللّهِ (صلی الله علیه) إِلا بِبُغْضِهِمْ عَلِیّاً وَ وُلْدَهُ).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (ما در عهد رسول خدا (صلی الله علیه) منافقان را نمی‏شناختیم، جز در دشمنی آنها با علی و اولادش).(عیون أخبار الرّضا، ج ۲ ص ۷۲ ص۳۰۵)

۳۲. اثر پذیرش هدیه‏

(مَنْ قَبِلَ عَطَاءَکَ، فَقَدْ اَعَانَکَ عَلَی الْکَرَمِ).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (آن‏کس که هدیه تو را بپذیرد، تو را در بزرگواری کمک کرده است).(بحار الانوار، ج ۶۸ ص ۳۵۷ ح۲۱)

۳۳. نجات از آتش با گریه از ترس خدا

(اَلْبُکَاءُ مِنْ خَشْیَةِ اللّهِ نَجَاةٌ مِنَ النّارِ).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (گریه از ترس خدا، باعث نجات از آتش جهنّم است).(مستدرک الوسائل، ج ۱۱ ص ۲۴۵ ح۳۵ )

۳۴. اثر خردمندی و یقین به مرگ‏

(لَوْ عَقَلَ النّاسُ وَ تَصَوّرُوا الْمَوْتَ لَخَرِبَتِ الدّنیَا).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (اگر مردم خردمند می‏شدند و مرگ را باور می‏داشتند، دنیا ویران می‏گشت).(إحقاق الحق، ج ۱۱ ص۵۹۲ )

۳۵. گناهی آسانتر از پوزش‏

(رُبّ ذَنْبٍ اَحْسَنُ مِنَ الاِعْتِذَارِ مِنْهُ).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (چه بسا گناهی که نیکوتر از پوزش است).(بحار الانوار، ج ۵۷ ص ۱۲۸ ح۱۱ )

۳۶. غیبت، خورش سگ‏های دوزخ‏

(کُفّ عَنِ الْغَیْبَةِ فَإِنّهَا إِدَامُ کِلابِ النّارِ).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (از غیبت بپرهیز، که خورش سگهای دوزخ است).(بحار الانوار، ج ۷۵ ص ۱۱۷ ح۲)

۳۷. نهی از منکر

(لا یَنْبَغِی لِنَفْسٍ مُؤْمِنَةٍ تَرَی مَنْ یَعْصِی اللّهَ فَلا تُنْکِرُ عَلَیْهِ).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (سزاوار نیست که مؤمن، گناهکاری را ببیند و او را از گناه باز ندارد).(کنز العمّال، ج ۳ ص ۸۵ ح۵۶۱۴ )

۳۸. اثر نافرمانی خداوند

(مَنْ حَاوَلَ اَمْراً بِمَعْصِیَةِ اللّهِ کَانَ اَفْوَتَ لِمَا یَرْجُوا وَ اَسْرَعَ لِمَا یَحْذَرُ).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (کسی که با نیرنگ و معصیت خدا، در پی به‏دست آوردن چیزی رود، کمتر به آنچه امید دارد می‏رسد، و زودتر به آنچه می‏ترسد، دچار می‏شود).(بحار الانوار، ج ۷۵ ص ۱۲ ح۱۹)

۳۹. خیر فراوان در پنج چیز

(خَمْسٌ مَنْ لَمْ تَکُنْ فِیهِ لَمْ یَکُنْ فِیهِ کَثِیرُ مُسْتَمْتِعٍ: اَلْعَقْلُ، وَ الدّینُ وَ الاَدَبُ، وَ الْحَیَاءُ وَ حُسْنُ الْخُلْقِ).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (پنج چیز است که در هرکسی نباشد، خیر زیادی در او نیست: عقل، دین، ادب، حیا و خوش‏خویی).(حیاة الامام الحسین(علیه السلام)، ج ۱ ص۱۸۱ )

۴۰. پیروی از حق و کمال عقل‏

(لا یَکْمُلُ الْعَقْلُ إِلا بِاتّبَاعِ الْحَقّ).

امام حسین (علیه السلام) فرمود: (عقل جز با پیروی از حق، کامل نمی‏شود).(أعلام الدین، ص۲۹۸)

منبع: خبرگزاری حوزه