مدينه مانند دَم آهنگر

در این پست ماجرای بیعت بادیه نشین با پیامبر را می خوانیم:

صحيح البخاري عن جابر بن عبد اللّه :إنَّ أعرابِيّا بايَعَ رَسولَ للّهِ صلى الله عليه و آله عَلَى الإِسلامِ ، فَأَصابَ الأَعرابِيَّ وَعَكٌ بِالمَدينَةِ ، فَأَتَى الأَعرابِيُّ إلى رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله فَقالَ : يا رَسولَ اللّهِ ، أقِلني بَيعَتي ، فَأَبى رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله . ثُمَّ جاءَهُ فَقالَ : أقِلني بَيعَتي ، فَأَبي ، ثُمَّ جاءَهُ فَقالَ : أقِلني بَيعَتي ، فَأَبى . فَخَرَجَ الأَعرابِيُّ . فَقالَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : إنَّمَا المَدينَةُ كَالكِيرِ ، تَنفي خَبَثَها وتَنصَعُ طَيِّبَها .

صحيح البخارى ـ به نقل از جابر بن عبد اللّه ـ : باديه نشينى با پيامبر خدا صلى الله عليه و آله بر اسلام بيعت كرد ، و آن باديه نشين، در مدينه به تب مبتلا شد . نزد پيامبر خدا صلى الله عليه و آله آمد و گفت : اى پيامبر خدا ! بيعت مرا فسخ كن . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نپذيرفت . دوباره آمد و گفت : بيعت مرا فسخ كن . پيامبر صلى الله عليه و آله نپذيرفت. دگر بار آمد و گفت : بيعت مرا فسخ كن. ايشان باز هم نپذيرفت. باديه نشين “از مدينه” خارج شد. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: (مدينه مانند دَم آهنگرى است، ناخالصش را دور مى كند و خوبش را خالص مى كند و در خود نگه مى دارد) .

منبع: صحيح البخاري : ج 6 ص 2636 ح 6785 ، صحيح مسلم : ج 2 ص 1006 ح 489 ، سنن الترمذي : ج 5 ص 720 ح 3920 وليس فيه من )ثمّ جاءه( إلى )فأبى( في الموضع الثالث ، كنز العمّال : ج 12 ص 233 ح 34813 ./جستجوگر میزان