در مجله فرهنگی دینی ثاقب 10 حدیث زیبا از ختم المرسلین پیامبر أعظم صلوات الله علیه می خوانید:
حدیث اول: دلسوزی در کار
أیُّمَا امْرِئٍ وَلِیَ مِنْ أمْرِ المُسْلِمِینَ وَلَمْ یَحُطْهُم بِما یَحُوطُ بِهِ نَفْسَهُ لَمْ یَرَحْ رائِحَةَ الجَنَّةِ.
هر کس بخشی از کار مسلمانان را بر عهده گیرد و در کار آنها مانند کار خود دلسوزی نکند، بوی بهشت را استشمام نخواهد کرد. (کنزالعمال، ج ۶، ص ۲۰، ح ۱۴۶۵۴)
حدیث دوم: نماز جماعت
صَلاةُ الرَّجُلِ فِی جَمَاعَةٍ خَیْرٌ مِنْ صَلاتِهِ فِی بَیْتِهِ أرْبَعِینَ سَنَةً.
یک نماز جماعت بهتر از چهل سال نماز فُرادیٰ در خانه است. (مستدرک الوسائل، ج ۶، ص ۴۴۶)
حدیث سوم: حفظ آبرو
مَن رَدَّ عَن عِرْضِ أخِیهِ المُسْلِمِ وَجَبَتْ لَهُ الجَنَّةُ اَلْبَتَّةَ.
هرکس آبروی برادر مسلمانش را حفظ کند، بدون تردید بهشت بر او واجب شود. (ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص ۱۴)
حدیث چهارم: پرستاری
مَنْ سَعیٰ لِمَرِیضٍ فِی حَاجَةٍ ـ قَضَاهَا أوْ لَمْ یَقْضِهَاـ خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ کَیَوْمٍ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ.
هر کس برای نیاز بیماری بکوشد ـ چه آن را برآورده سازد، چه نسازد ـ مانند روزی که از مادرش زاده شده، از گناهانش پاک میشود. (من لایحضره الفقیه، ج ۴، ص ۱۶)
حدیث پنجم: سفر کردن
سافِرُوا تَصِحُّوا وتَغْنَمُوا.
سفر کنید تا سلامت باشید و سود به دست آورید.( نهج الفصاحه، ص ۵۱۹)
حدیث ششم: ستار العیوب
مَن عَلِمَ مِن أخِیهِ سَیِّئَةً فَسَتَرَها، سَتَرَ اللهُ عَلَیهِ یَومَ القِیامَةِ.
هر که از برادر خود گناهی بداند و آن را بپوشاند، خداوند در روز قیامت گناهان او را بپوشاند. (المعجم الکبیر طبرانی، ج ۱۹، ص ۴۴۰)
حدیث هفتم: پُرارجترین مردم
أعظَمُ النّاسَ قَدْراً مَنْ تَرَکَ ما لا یَعْنِیهِ.
پُرارجترین مردم کسی است که آنچه را که به او مربوط نیست رها کند. (نهج الفصاحه ص ۶۸ ح ۳۵۵)
حدیث هشتم: خوش اخلاقی
إنَّ العَبْدَ لَیُدْرِکُ بِحُسْنِ خُلْقِهِ دَرَجَةَ الصَّائِمِ القَائِم ِ.
بنده با خوشاخلاقی به مقام روزهگیر شبزندهدار میرسد. (بحار الأنوار، ج ۷۱، ص ۳۷۳)
حدیث نهم: نقل حدیث
مَنْ أدَّی إلی اُمَّتِی حَدیثاً یُقامُ بِهِ سُنَّةٌ أو یُثْلَمُ بِهِ بِدْعَةٌ فَلَهُ الجَنَّةُ.
هر کس به امّت من حدیثی رسانَد که به سبب آن سنّتی برپا شود یا در بدعتی رخنه افتد، بهشت از آنِ او خواهد بود. (میزان الحکمه، ح ۳۳۴۰)
حدیث دهم: داناترین مردم
أعْلَمُ النّاسِ مَن جَمَعَ عِلْمَ النّاسِ إلی عِلْمِهِ.
داناترین مردم کسی است که دانش دیگران را به دانش خود بیفزاید. (نهج الفصاحه، ص ۶۹، ح ۳۶۰)
منبع: خبرگزاری دانشجو