انتظار ظهور به چه معناست؟
انتظار ظهور موعود به معنای امید و آرزوی تحقق پیروزی نهایی نیروی حق و صلح و عدالت بر نیروی باطل و گسترش جهانی ایمان اسلامی، استقرار کامل و همه جانبه ارزش های انسانی، تشکیل مدینه فاضله و جامعه ایده آل به وسیله انسانی مقدس یعنی حضرت مهدی (عجل الله تعالی).
انتظار در لغت به معنای مراقبت، چشم به راه بودن و نگرانی است. و در مفهوم، کیفیتی روحی است که موجب به وجود آمدن حالت آمادگی است برای آنچه انتظار دارند و ضد آن یأس و نا امیدی است. پس هر چه انتظار بیشتر باشد آمادگی نیز بیشتر است.
بنابراین مسئله انتظار تشکیل شده از دو مقوله می باشد، مقوله نفی و مقوله اثبات، مقوله نفی همان یگانگی با وضع موجود و مقوله اثبات خواهان وضع بهتر بودن است.
انتظار در اصطلاح کلامی که از احادیث ، همان انتظار ظهور موعود بوده و انتظار فرج یعنی منتظر وعده الهی بودن و
سعی و تلاش در مهیا ساختن روح و جسم خود برای روزی که با طلوع خورشید عالم تاب حضرت حجت بن الحسن (عجل الله تعالی) گشایشی در تمام ابعاد حیات انسان به وجود آید.
انتظار ظهور موعود در ادیان الهی
سابقه بحث از انتظار ظهور موعود در دین مبین اسلام از زمان حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم آغاز گردیده، و خود آن حضرت این مسئله را و اهمیّت و جایگاه و فضیلت آن را به امت اسلام بیان فرمودند. آنچنانی که از آن حضرت دهها روایت درباره شخص منتظَر و این که او چه کسی است و بعد از ظهور چه کارهای بزرگی انجام خواهد داد، به امت اسلام رسیده است. ولی این موضع به معنای آن نیست که مسئله انتظار فقط در دین اسلام مطرح بوده، بلکه در سایر ادیان، علی الخصوص در ادیان توحیدی نیز این موضوع به طور جدّی مطرح شده، و آنها هم معتقدند که در دوران آخرالزمان منجی بشریت ظهور کرده و در جهان بعد از ظلم و بی عدالتی، عدالت را مستقر کرده و بساط ظلم و فساد را بر می چیند.
انتظار فرج در دین زرتشت
در دین زرتشت، مسئله انتظار ظهور موعود با توجه به چارچوب عقیدتی آن به نحو خاص مطرح می شود. در این دین یک قدرت کیهانی یا (روح خیر) به نام «اهورا مزدا» و یک قدرت کیهانی متضاد (روح بزرگ شو) به نام «اهریمن» خودنمایی میکند. در طول تاریخ، این دو نیرو تا آخر الزمان با هم که با ظهور «سوشیانس» آغاز میشود، در جنگ خواهند بود و آن زمان، خوبی بر شر غلبه خواهد کرد و دوره صلح و پاکی و اعتلای «آهورا مزدا» فرا می رسد و با ظهور (سوشیانس) دوران آخرالزمان آغاز میگردد.
انتظار ظهور در دین یهود
در آیین یهود نیز مقوله انتظار ظهور موعود از مهمترین پایه های اعتقادی این دین می باشد. پیروان دین یهود که خود را پیروان حضرت موسی میدانند، منتظر موعود هستند. در آثار دینی یهود، اسفار تورات و دیگر کتابهای انبیای آنان همواره به منجی اشاره شده است، از جمله در مزامیر به این مسئله اشاره فراوان شده است.
یهودیان اعتقاد دارند که با آمدن منجی همه موجودات از وجود او بهره مند خواهند شد و منتظران وارث زمین خواهند شد، چون قدرت شریر مغلوب می شود و نیکان مورد تأیید خداوند قرار خواهند گرفت.
انتظار موعود در دین مسیحیت
در دین مسیحیّت اعتقاد به انتظار ظهور موعود نسبت به سایر ادیان توحیدی بیشتر مورد توجه قرار می گیرد و بشارتهای روشنتری درباره موعود آخرالزمان رسیده است. در نسخ مختلف انجیل مقدس به این موضوع پرداخته شده است، که بیانگر اعتقاد آنها بر مسئله انتظار است به عنوان نمونه در انجیل لوقا آمده است که: (درهای خود را بسته و چراغهای خود را افروخته دارید و مانند کسانی باشید که انتظار آقای خود را میکشند، وقتی که آمد و در را کوبید بدون معطلی در را به روی او باز کنید…» قریب به همین مضمون در انجیل متی نیز آمده است.
مسئله انتظار ظهور موعود تنها در ادیان توحیدی و الهی مطرح نیست، بلکه این اعتقاد یک اعتقاد گسترده است که ادیان غیر توحیدی را نیز به نحوی شامل می شود. اعتقاد به ظهور در کتابهای قدیم چینیان، در عقاید هندیان، و در بین اهالی اسکاندیناوی و حتی در میان مصریان قدیم، بومیان آمریکایی، اهالی مکزیک و نظایر آن میتوان چنین باورهایی را نسبت به ظهور منجی مشاهده کرد.
بنابراین عقیده به ظهور موعود رهایی بخش، با ریشه کن شدن ظلم و جور و بر پایی حکومت حق و عدل، منحصر به مذهب خاصی نیست، بلکه اعتقادی عمومی و جهانی است. به گونه ای که مبتکر نظریه تکثر دینی جان هیک میگوید: «در همه ادیان بزرگ و متکامل جهان به نوعی اعتقاد به رستگاری و مبحث نجات شناختی وجود دارد. در این ادیان عقیده به انتقال از یک حیات گناه آلود به وضعیتی بهتر وجود دارد. چون حیات کنونی، حیاتی است بیگانه از خدا و باید منتظر آغاز زندگی الهی بود.
از این رو امید به آینده روشن و نجات بخش، نقطه مشترک همه ادیان الهی است که همین عطش و سوز فطری و دسته جمعی بشر بهترین دلیل بر صحیح بودن عقیده به انتظار است.
منبع: پرتال جامع انسانی
