در مجله فرهنگی دینی ثاقب برای دنیا یا آخرت را در حکمتی از أمیرالمؤمنین علی بن أبیطالب علیه‌السلام می خوانید:
عن مولانا امیرالمومنین علیه السلام :
الدنیا خُلِقَتْ لِغیرها و لَم تُخْلَقْ لِنفسها [۱]
دنیا برای غیرش آفریده شده نه برای خودش
چند نکته در این روایت نورانی قابل توجه است:
این حکمت در واقع ، فارق جهان بینی مادی و الهی است .انسان مومن ، دنیا را مخلوق برای غیرش می داند از نظر مومن دنیا مطلوبیت نفسی و ذاتی ندارد بلکه مطلوب غیری و مقدمی است برخلاف انسان کافر که دنیا را مطلوب نفسی می بیند .
از نگاه مومن دنیا برای انسان آفریده شده و انسان برای آخرت همچانکه که در روایت دیگری از پیامبراکرم صلی اله علیه و آله وارد شده است که فرمودند :« انّکم خُلقتم للاخره و الدنیا خُلقتْ لکم »
اگر انسان چنین جهان بینی داشته باشد ، میلش به دنیا کم می شود و در مقابل اشتیاقش به آخرت شدید می شود . امیرالمومنین در کلامی می فرماید:« اِنک مخلوق للاخره فَاعمَلْ لها »یا در روایت دیگری وارد شده است« اِنک لم تخلق للدنیا فاْزهد فیها »یعنی تو برای این دنیا خلق نشده ای پس دل بسته آن مباش .
پی نوشت:
[۱]نهج البلاغه، حکمت۱۶۳
