در اینجا به موضوع توشه‌ای از دنیا در حدیثی از امام جعفر صادق علیه السلام می پردازیم:
عن ابی عبدالله علیه السلام
کان ابوذر رضی الله عنه یقول فی خطبته یا مبتغی العلم کَأنَّ شیئاً من الدنیا لم یکن شیئاً الاما ینفع خیره و یضره شره الّا من رحم الله [۱]
ای کسی که جویای دانش هستی گویا دنیا چیزی نبوده مگر آنچه که خیرش سود می دهد و شرش زیان می رساند مگر کسی که مورد رحمت الهی قرار بگیرد
شرح حدیث
این کلام نورانی را جناب ابوذر در خطبه هایش می فرموده که امام صادق علیه السلام به دلیل اهمیت سخنان او آن را نقل فرموده .این روایت سه فراز دارد که با جمله یا مبتغی العلم آغاز می شود که در قسمت اول چند نکته وجود دارد :
مخاطب در این فرمایش کسانی هستند که دنبال علم هستند ، گویا ابوذر می خواهد بفهماند اگر کسی دنبال علم نافع است ، باید دنبال این امور باشد .
می فرماید : دنیا در واقع چیزی نیست که در روایت دیگر آمده است« کل ماضٍ فکان لم یکن »هر چیزی که گذشتنی گویا از اول نبوده است .
تنها از دنیا دو چیز باقی می ماند : یکی خیر و دیگری شر .
یعنی آنچه که از دنیا باقی می ماند و تمام نمی شود این دو چیز است و دیگر امور ماندنی نیست .
باید مراقب باشیم دنیا ما را فریب ندهد و دنبال امور زود گذر نباشیم .
پی نوشت:
[۱] اصول الکافی، ج۲، ص۱۳۴
