به گزارش مجله ثاقب در این بخش موضوع علم آموزى در تمام دوران عمر را در حدیثی از امام رضا علیه‌السلام می خوانید:
امام رضا علیه السلام: … ولا یَمَلُّ مِن طلبِ العلمِ طولَ دَهرِه.تحف العقول/ ۳۳۰.
… در تمام دوران عمر به دانش اندوزى مى پردازد (و از این کار خسته نمى شود).
جامعه آرمانى رضوى سرشار از دانش و آگاهى، و شناخت است، و نادانى و بى خبرى در آن جایى ندارد. انسان‌ها در این جامعه به شناخت خدا و شناخت انسان و شناخت جهان مى پردازند. و به ویژه در دین به ژرفنگرى دست مى یازند، و مبانى دینى را بر پایه معرفت و شناخت استوار مى سازند.
رهروان راه امام بزرگ براى خواندن و دانستن، زمان و دوره محدودى نمى شناسند، و نمى گویند: در جوانى و در آموزشگاه ها و یا دانشگاه ها باید به علم آموزى پرادخت، و از این دوره ها که گذشت دیگر آموزش و کتاب و مطالعه را به کنارى نهاد؟! چنین نیست، بلکه باور دارند- چنان که امامشان فرموده است – که باید در تمام دوران عمر به فراگرفتن و دانش اندوزى پرداخت، و لحظه اى از این حرکت حیاتى غفلت نورزید، و نقطه هاى جهل و نادانى را یکى پس از دیگرى زدود.
آیات قرآن و تعالیم اسلام، سراسر فراخوان به شناخت و رشد معرفت است. و این تکلیفى همگانى است.
پیامبر اکرم(صلی الله علیه) :
طَلبُ العلمِ فَریضةُ على کلِّ مُسلمٍ و مُسلمةٍ. بحارالأنوار ۱/۱۷۷؛ الحیاة ۱/۷۰،
ترجمه فارسى:
طلب علم بر هر مرد و زن مسلمان واجب است.
جامعه به سه گروه تقسیم مى شوند: دانایان و دانشمندان، دانش آموزان و جویندگان دانایى، سوم نادانان و کسانى که براى دستیابى به شناخت و آگاهى هیچ تلاشى نمى کنند، و با عالمان نیز رفت و آمد و رابطه اى ندارند، و از کتاب و کتاب خوانى نیز به دورند. این طبقه از نظر تعالیم اسلامى راه نابودى مى پویند.
امام على(علیه السلام) :
اُغدُ عالماً اَو مُتَعلِّماً، ولا تکُنِ الثالثَ فَتَعطَبَ.الحیاة ۱/۷۱.
یا دانا (و درس خوانده و به دانایى رسیده) باش، یا جوینده دانایى (و طالب علم و آگاهى)؛ و جز این دو مباش که هلاک خواهى شد. پیش از هر اقدام و عمل، در هر زمینه باشد، شناخت و دانایى ضرورت دارد، و به کارهایى که بى بررسى و شناخت لازم انجام مى یابد، درست و نتیجه بخش نیست.
امام صادق(علیه السلام) :
العاملُ على غَیر بَصیرةٍ کالسّائرِ على غَیرِ طَریقٍ، فَلا تَزیدُه سُرعةُ السَّیرِ الاّ بُعداً. الحیاة ۱/۹۹؛ تحف العقول / ۲۶۶.
آن کس که بدون بصیرت (و بى شناخت و دانایى) عمل مى کند، همچون کسى است که بر راه درست پیش نمى رود، این است که هر چه تندتر برود از مقصود دورتر مى‌شود.
