یک رفیق دارم که نامش حسین است…
حجت‌الاسلام و المسلمین محمد داستان پور:
هر کسی تو عالمی دارد سیر میکند، آدمی که برای خودش عالمی نداشته باشد در این عالم احساس زیادی و سنگینی میکند یک چورایی به پوچی و درماندگی میرسد یک جورایی احساس میکند زمین و زمان برایش تنگ شده و یک ظرفیت سنگینی روی دوشش بار شده است. عالم داشتم قشنگ است ولی هر عالمی قشنگ نیست. یکی از جذابترین عالم‌ها که آدم میتواند در آن سیر کند عالم رفاقت است.
میدانم اکثر عزیزانی که هیچ رفیقی نداشته باشند یکبار در عمرشان این جمله را خوانده‌اند: « یک رفیق دارم که نامش حسین است » عالم رفاقت، قله و تاج آن رفاقت با اهلبیت علیهم‌السلام است. آن رفیقی که رفیق همه رفیق‌های عالم است آن کسی که رو دست همه بلند شده، آن کسی که 1400 سال در مایۀ رفاقت گذاشتن کسی نتوانسته در مقابلش «هَل مِن ناصِر» بطلبد و بتواند یا ادعا داشته باشد سری بالا نگه دارد…
در این شهر، یک عده جوان، عاشق و دلداده بنا دارند کاری کنند کارستان. یک الگوی جدید اتفاق بیفتد اسمش روضه‌های خانگی است هر خانه یک روضه، بعضی مواقع برخی افراد می‌گویند آرزو دارم یک روضه داخل خانه بگیرم ولی هزینه … این روضه خانگی هیچ هزینه‌ای ندارد. بناست آنهایی که در عرض نشستند از آن بالا که نگاه میکنند نور روضه های خانگی را ببینند و بگویند بَه. …
این روضه ها رفت که خیلی اتفاقات ناگوار جای اینها را گرفت. چرا؟ شنیدید دیو چو بیرون فرشته در آید برعکس‌اش هم هست وقتی دیو بخواهد بیاید داخل خانه فرشته ها بیرون میکند و یکی از آن فرشته هایی که از خانه های ماها خارج شد آن جمعهای نورانی معنوی خانگی بود که به آن می‌گفتند روضه خانگی.
بسم الله … بناست دوباره احیاء بشود بگذارید اسم شما برود در آن لیستی که جز إحیاءکنندگان این جریان معنوی مثبت بوده است. و بدانید اگر تا قیام قیامت در خانه‌ای روضه خوانده بشود شما اگر یک قدم خیر بردارید جزء بانیان آن محسوب میشوید و ثوابش برای شما ثبت میشود و برای گذشتگان شما که با محبت زهرای مرضیه رشد و پرورش دادند.
