استوری روضه‌ی مصور | حضرت عباس (ع)

نام هر شب محرم به نام کدام شهید کربلاست؟

آفتاب محرم برمی‌آید و کربلای دل را در پرتو خود می‌سوزاند. سرخی بیرق ایستادگی از گلدسته‌ی دست‌ها بالا می رود و در باد به حرکت در می‌آید. عطر شهادت مشام را می‌نوازد و چشم‌ها در انتظار طراوت اشک به تماشا می‌نشیند. عقربه زمان روی نقطه پنجم عشق قفل می‌شود. خواب ها از چشم‌های خسته می‌گریزد و حسینیه سینه‌ها سیاه پوش می شود. آری محرم شده و انتظار لباس‌های مشکی به سر آمده است. این شب‌ها باید به سوگ نشست. هر شب به سوگ ستاره ای از آسمان حسین علیه‌السلام.

هر یک از شب‌های محرم به نام یکی از شهدا یا شخصیت‌ها یا وقایعی مرتبط با جریان کربلا نامگذاری شده است. نامگذاری این شب‌ها با گذشت زمان صورت گرفته و واضع خاصی ندارد. این کار از طرف مداحان و ذاکران أهلبیت و بر اساس جایگاه شهیدان کربلا، نزدیکی هر یک از آنها به نقطه وحدت بخش کربلا یعنی امام حسین علیه‌السلام و هم آهنگی شور و التهاب مراسم و روضه آنان با مرکز شورآفرین شب عاشورا صورت گرفته است.

شب نهم: حضرت عباس (ع)

ستاره 34 ساله آسمان کربلا و بزرگترین یار و یاور حسین علیه السلام. عباس یعنی چهره درهم کشیده و این نام نشان از صلابت و توانمندی سقای کربلا دارد. او فرزند امام علی علیه السلام و برادر امام حسین علیه السلام بود، با این حال هرگز برادر خود را به نام صدا نزد. حضرت عباس (ع) این ادب و فروتنی را تا لحظه آخر بر خود واجب می دانست. او بهترین الگوی رشادت بود. زیرا پرچم دار سپاه بود و پرچم را به دست رشیدترین و شجاع ترین افراد لشگر می سپارند. او به اندازه ای محو یار شده بود که بر امواج دل انگیز آب روان، لب های خشکیده محبوب خود را در نظر آورد و داغ تشنگی را از یاد برد. رشادت، وفاداری و فروتنی حضرت عباس (ع) یکی دیگر از برگ های زرین عاشورا است که همه را به شگفتی واداشته است.

داستان شب نهم

نه از آب دل کند که چشمان کودکانش می کاوید و نه از حسین. همو که از هر سو فراگرد او گرفتند و بدو پرداختند و به زخمهای گران به خستگی‌اش نشاندند و دو دستش بریده بگذاشتند. و هزار وسیصد و اندی سال است که چشمان تشنگان هنوز نخلستان کران آب را می کاود.

 

جهت ثبت روضه خانگی و درخواست سخنران کلیک کنید.