زخم‌های کهنه بر بدن

در این مقاله سیرۀ امام حسین علیه‌السلام را با موضوع زخم‌های کهنه بر بدن می‌خوانید:

شعیب بن عبدالرحمن خزاعی می‌گوید: بعد از حماسه عاشورا، مردان قبیله بنی اسد – هنگامی که خواستند جسد مطهر حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام را دفن کنند – بر دوش آن حضرت، اثر زخمی یافتند که کاملاً از جراحت‌های جنگی متفاوت بود. زخم کهنه‌ای بود که هیچ شباهتی به زخم‌های روز عاشورا نداشت. از امام سجاد علیه‌السلام در این مورد سؤال کردند. آن حضرت در پاسخ فرمود: هذا مِمّا كانَ يَنْقُلُ الْجِرابَ عَلى ظَهْرِهِ اِلى مَنازِلِ الأرامِلِ وَ الْيَتامى وَ الْمَساكينِ.این زخم بر اثر حمل کیسه‌های غذا و به دوش کشیدن هیزم به خانه‌های بیوه‌زنان و یتیمان است.
در سیره امام حسین علیه‌السلام در زمینه خدمت‌رسانی نکات ظریفی وجود دارد که باید به آن توجه بیشتری داشت و اگر این دقت و رعایت نباشد شیرین‌ترین ثمره خدمت به تلخ‌ترین خاطره‌ها تبدیل خواهد شد. به همین جهت حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام به این نکته لطیف توجه خاصی داشت و در مواجهه با نیازمندان این شیوه را رعایت می‌کرد. محبان و پیروان امام حسین علیه‌السلام هم باید در همین مسیر قدم بردارند و این عمل صالح را بیشتر از قبل جدی بگیرند.
زیارت ناحیه مقدسه:
حضرت مهدی علیه‌السلام در زیارت ناحیه مقدسه خطاب به سیدالشهداء می‌فرمایند: (کُنْتَ رَبیعَ الاْیْتامِ، وَ عِصْمَةَ الاْنامِ وَ حَلیفَ الاْنْعامِ)؛ “ای جد بزرگوار!” تو بهار یتیمان، حافظ و پناه مردم، مایه و هم‌پیمان بخشش و احسان بودی.

امامی که بیشتر شناخت ما از ایشان منحصر به واقعه کربلا شده است و این به خاطر عظمت حادثه کربلاست. در صورتی که قبل از حادثه کربلا سیره امام حسین علیه‌السلام می‌تواند برای شیعیان الگوی خوبی برای زندگی و بندگی باشد. خدمت به خلق یکی از سیره‌های امام حسین علیه‌السلام است.

منبع: ضحی‌بوک