در مجله فرهنگی دینی ثاقب با هم بودن و نیکی کردن به یکدیگر را در حدیثی از أمیرالمؤمنین علی بن أبیطالب علیهالسلام می خوانید:
قال علی علیه السلام:
اِجْمعوا یَجْمَع الله شَمْلَکُم و تَبارّوا یَصِل اللهُ اُلْفَتَکُم
گرد هم آئید تا خداوند کار شما را سامان دهد و به یکدیگر نیکی کنید تا خداوند دل های شما را بهم پیوند دهد .[۱]
این روایت نورانی دو رهنمود بسیار مهم در روابط اجتماعی ، سیاسی ، علمی ارائه می کند . در فرهنگ اسلام ، دعا در کنار انجام وظایف است یعنی تا انسان به وظیفه خودش عمل نکند و مقدمات را ایجاد نکند ، دعا اثری ندارد .یعنی تا شخص دانه را در زمین قرار ندهد معنا ندارد که از خداوند بخواهد دانه را برویاند.
۱-در این روایت هم به همین معنا اشاره شده است می فرماید اگر می خواهید خداوند کارهای شما را سامان دهد ، شما باید باهم باشید در واقع باهم بودن ، مقدمه نزول رحمت الهی در ساماندهی کارها است«یدالله مع الجماعة».
۲- در فراز دوم روایت هم می فرماید: آنچه که دلها را بهم گره می زند و قلبها را به هم مهربان می کند ، نیکی کردن به یکدیگر است. بدین معنا که مقدمه نزول رحمت الهی در نزدیک کردن دلها و الفت اجتماعی ، نیکی به یکدیگر است .
پی نوشت:
[۱]بحار الانوار ج ۹۷ ص ۱۱۷