رواق منظر چشم من آشیانه توست ؛ کرم نما و فرود آ که خانه خانه توست
عَنْ بَكْرِ بْنِ مُحَمَّدٍ اَلْأَزْدِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: تَجْلِسُونَ وَ تَتَحَدَّثُونَ؟ قَالَ: قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ نَعَمْ. قَالَ: إِنَّ تِلْكَ اَلْمَجَالِسَ أُحِبُّهَا فَأَحِبُّوا أَمْرَنَا إِنَّهُ مَنْ ذَكَرَنَا وَ ذُكِرْنَا عِنْدَهُ فَخَرَجَ مِنْ عَيْنِهِ مِثْلُ جَنَاحِ اَلذُّبَابَةِ غَفَرَ اَللَّهُ ذُنُوبَهُ وَ لَوْ كَانَتْ أَكْثَرَ مِنْ زَبَدِ اَلْبَحْرِ . بكر بن محمّد ازدى گويد: امام صادق عليه السّلام بمن فرمود: شما خاندان آيا گرد هم مینشينيد و ذكر أحاديث ما میكنيد؟ گفتم: قربانت گردم آرى، فرمود: راستى كه اين نوع مجالس را دوست دارم و بدان علاقمندم، آرى امر ما را زنده كنيد زيرا هر كس ما را ياد كند،يا نزد او يادى از ما بشود،و باندازۀ بال مگسى از ديدهاش اشك جارى گردد، خداوند همۀ گناهان او را اگر چه باندازۀ كفهاى دريا باشد بيامرزد.