تسوج شهری در شمال دریاچه ارومیه و در غرب استان آذربایجان شرقی و مرکز بخش تسوج از توابع شهرستان شبستر است. جمعیت این شهر در سال ۱۳۹۵ بالغ بر ۷,۵۲۲ نفر بوده‌است. تسوج در ۴۰ کیلومتری غرب شبستر (مرکز شهرستان)، ۵۵ کیلومتری شرق سلماس، ۱۱۰ کیلومتری غرب تبریز (مرکز استان)، ۱۴۰ کیلومتری شمال ارومیه و ۷۲۱ کیلومتری شمال‌غرب تهران (پایتخت) واقع شده‌است. نام تسوج عربی‌شده تسوگ پارسی است که در زمان ساسانیان به معنای شهرستان بوده‌است

مِهرَبان یکی از شهرهای استان آذربایجان شرقی است که در بخش مهربان شهرستان سراب واقع شده‌است. این شهر مرکز بخش مهربان است. برپایهٔ آخرین سرشماری مرکز آمار ایران که در سال ۱۳۹۵ صورت گرفته‌است، شهر مهربان با جمعیتی بالغ بر۵،۷۷۲ نفر می‌باشد. سابقه تاسیس شهرداری در مهربان به اواخر دهه سی خورشیدی و استقرار رسمی آن به اوایل دهه چهل خورشیدی (۱۳۴۱) می‌رسد. ولی با این وجود امروزه به‌عنوان یکی از شهرهای کوچک و کم‌جمعیت ایران به‌شمار می‌رود. مهربان در ۵۸ کیلومتری غرب سراب، ۶۹ کیلومتری شرق تبریز و ۵۸۰ کیلومتری شمال غرب تهران واقع شده‌است. مهربان از شهرک‌های قدیمی حومه تبریز به شمار می‌رود و در وقف‌نامه رشیدی که از طرف خواجه رشیدالدین فضل الله همدانی در قرن هشتم هجری تنظیم شده است، مهربان به صورت مهرآبان قید شده است. برابر اسنادی که در آرشیو اسناد ملی شمال غرب کشور در تبریز موجود است، مهربان در سال ۱۱۳۵ هجری قمری توسط شاه طهماسب دوم مصالحه شده است. این سند دارای ... ادامه مطلب

شَرَبیان یکی از شهرهای تابعه شهرستان سراب در استان آذربایجان شرقی ایران است. این شهر در بخش مهربان شهرستان سراب قرار دارد. شربیان از تبریز مرکز استان، حدود ۱۰۰ و از سراب مرکز شهرستان ۴۰ کیلومتر فاصله دارد. زبان گفتاری مردم شربيان نيزمانند ديگر شهرهای آذربايجان شرقی تركی آذربایجانی بوده و لهجه اين منطقه شيرينی خاص خود را دارد. بسياری از بزرگان و ريش سفيدان شربيان معتقد بودند كه شربيان در مكان كنونی نبوده بلكه در دامنه كوهی كه اكنون در شمال غربی شربيان به نام کولی تپه (تپه خاکستری)واقع است قرار داشته است . كه در اثر زلزله يا رانش زمين از بين رفته و ساكنان شربيان در مكان فعلی آن را بنا كرده اند . البته هنوز هم در آن منطقه كنده كاريهايی صورت می گيرد تا شايد وسايل قيمتی يا اشياء تاريخی پيدا شود.

دوزدوزان یکی از شهرهای متعلق به شهرستان سراب استان آذربایجان شرقی ایران است. شهر دوزدوزان ۳۲ کیلومتری شهرستان سراب و ۳۷ کیلومتری شهرستان بستان آباد، در قسمت شمال جاده اصلی تبریز – اردبیل که به صورت غربی – شرقی کشیده شده‌است قرار دارد. این شهر یکی از شهرهای چهارگانه شهرستان سراب می‌باشد و از طرف غرب به شهرستان بستان آباد، از طرف شرق به شهرستان سراب، از طرف شمال به شهر مهربان و از طرف جنوب به شهر شربیان محدود می‌شود. همسایه‌های دیوار به دیوار شهر دوزدوزان از طرف غرب روستای خاکی، از طرف شرق روستاهای ارزنه، دولت‌آباد و داراب، از طرف شمال روستاهای زنگیل آباد و آردالان و از طرف جنوب شهر شربیان و روستای ایوق می‌باشد.

شهر لاریجان (خداآفرین) شهری در مرکز بخش گرمادوز شهرستان خداآفرین در استان آذربایجان شرقی ایران است. بنابر سرشماری مرکز آمار ایران، جمعیت این شهر در سال ۱۳۹۵ خورشیدی، برابر با ۱٬۰۹۴ نفر بوده است.

شهر عاشقلو مرکز بخش منجوان شهرستان خداآفرین در استان آذربایجان شرقی است. این شهر در نقطه صفر مرزی ایران و آذربایجان در ساحل جنوبی رود ارس واقع شده‌است. بر اساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵، جمعیت شهر عاشقلو ۵۳۴ نفر در قالب ۱۶۸خانوار است. با وجود اینکه جمعیت این شهر، زیر ۱۰۰۰ نفر است، اما با اعمال تبصره ۵ ماده ۴ ضوابط تقسیمات کشوری (طبق این تبصره، مراکز بخش با هر میزان جمعیت و با نظر کارشناسان می‌تواند به شهر تبدیل شود) در سال ۱۳۹۸ به شهر تبدیل شد.

خُمارْلو (خداآفرین) شمالی‌ترین شهر استان آذربایجان شرقی و مرکز اداری شهرستان خداآفرین است. جمعیت این شهر در سال ۱۳۹۵ خورشیدی بالغ بر ۱٬۹۰۲ نفر بوده و ۵۸ اُمین شهر استان محسوب می‌شود. نخستین اشاره به خمارلو در نوشته‌ها توصیفی است که رابرت میگنان ارائه کرده‌است، «.. روستای خمارلو، در دامنه کوه‌های شیبدار قرار گرفته است. منازل ساکنین در شیب کنده شده‌اند به نحوی که خانه‌ها فقط یک دیوار گلی دارند که در آن دریچه‌ای ۳–۴ فوت مربعی نقش پنجره را دارد و چند تکه تخته پاره شکسته بجای در نصب شده است… ساکنین فقیرترین مردمی بودند که تاکنون دیده‌ام. مردان و زنان کهنه‌ای به تن کرده بودند و کودکان تا هفت ساله لخت بودند. آنها تعداد کمی گوسفند و بز، و ذخیره‌ای کافی انگور داشتند که به‌خوبی تا زمستان نگاه داشته بودند…» در اواخر دهه ۱۳۲۰، بر اساس جلد چهارم فرهنگ جغرافیایی ایران، خمارلو ۳۹۶ تن سکنه داشت. در آستانه انقلاب سفید، که نقشی عمده در فروپاشی نهایی ساختار ایلی ایران ... ادامه مطلب

هادیشهر غربی‌ترین شهر در بین مراکز شهرستان‌های استان آذربایجان شرقی و مرکز اداری شهرستان جلفا است. این شهر در بخش مرکزی شهرستان جلفا واقع شده و جمعیت آن در سال ۱۳۹۵ شمسی بالغ بر ۳۴٬۳۴۶ نفر بوده و پنجمین شهر استان محسوب می‌شود. هادیشهر شامل شهر تاریخی گرگر و شهر علمدار بوده‌است. حدود آن در شرق تا بخش سیه‌رود، در غرب تا شهرستان خوی و کلیسای سنت استپانوس، در جنوب تا شهرستان مرند (محال هرزند) و در شمال تا رود ارس است. وجود تپهٔ تاریخی (کول تپه) حکایت از تاریخ کهن هادیشهر داشته که به زمان اورارتو برمی‌گردد. همه مردم این شهر آذربایجانی بوده و به زبان ترکی آذربایجانی سخن می‌گویند. این شهر در مسیر ترانزیتی ایران - ارمنستان و ایران - آذربایجان و ترکیه - آذربایجان قرار گرفته که این امر باعث ایجاد مشکلاتی در رابطه با تردد ماشین‌های سنگین از داخل شهر به خاطر عدم وجود جاده کمربندی شده‌است.

سیه‌رود یا سیاری یکی از شهرهای استان آذربایجان شرقی است که در بخش سیه‌رود شهرستان جلفا واقع شده‌است. این شهر یکی از شهر های زیبای استان آذربایجان شرقی می باشد. سیه رود پیشتر تابعهٔ بخش مرکزی ورزقان و شهرستان اهر بوده . در این زمان، بخش ( ورزقان ) جزء بزرگ‌ترین بخش‌های استان آذربایجان شرقی بوده‌است؛ ولی بعد‌ها بخش‌هایی از آن به شهرستان‌های جلفا، هریس و تبریز ملحق شدند . به هنگام تشکیل شهرستان جلفا در دههٔ ۱۳۶۰ خورشیدی، بخشی از منطقهٔ دیزمار (دهستان دیزمار غربی) شامل شهر سیه‌رود و روستا‌های تابعهٔ آن، از بخش ورزقان جدا شده و در سال ۱۳۷۲ به شهرستان جدیدالتأسیس جلفا پیوستند‌. این شهر در کنارهٔ جنوبی رودخانهٔ ارس و در شمال کوه کیامکی قرار گرفته‌است. این شهر مرکز اداری بخش سیه‌رود بوده و صاحب بخشداری می‌باشد. در آن سوی ارس و در مقابل سیه‌رود، شهر اردوباد که یکی از شهرهای جمهوری آذربایجان می‌باشد، قرار گرفته‌است. جادهٔ مرزی جلفا-پارس‌آباد از سیه‌رود می‌گذرد. جمعیت شهر سیه‌رود برپایهٔ نتایج ... ادامه مطلب