آواجیق یکی از شهرهای استان آذربایجان غربی ایران است. آواجیق از شهرهای شمالی آذربایجان غربی است که در بخش دشتک شهرستان چالدران در مرز ایران و ترکیه قرار دارد. آواجیق از نظر جغرافیایی، غربی‌ترین شهر ایران است. بر پایه نتایج سرشماری سال ۱۳۸۵، جمعیت این شهر برابر ۱٬۶۴۹ نفر بوده‌است. گورستان تاریخی پیر احمد کندی آواجیق از آثار قدیمی آن است.

شهر لاجان شهری است در بخش لاجان شهرستان پیرانشهر استان آذربایجان غربی ایران این شهر در میان شهرهای نقده و پیرانشهر واقع شده و جاده پیرانشهر به مهاباد از آن می‌گذرد. مردم این شهر به زبان کردی سورانی سخن می گویند و پیرو مذهب سنی شافعی هستند. شهر گردکشانه در سال ۱۳۸۲ خود به تنهایی تأسیس شده‌است؛ و با ادغام دو روستای مجاور یعنی سروکانی و اندیزه به لاجان تغییر نام داد؛ گِردَک و گرده در گویش محلی به معنی تپه است و در نامگذاری روستاهای منطقه زیاد به‌چشم می‌خورد.

شهر نازک علیا مرکز بخش ارس از توابع شهرستان پلدشت استان آذربایجان غربی است . و مردم محلی به آن نازیک می گویند.مردم این شهر به زبان ترکی آذربایجانی سخن می گویند. بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۲٫۶۶۷ نفر (۸۲۹ خانوار) است. نازک را می‌توان به نازیک (که اسم نانی مشهور است و امروزه هم گندم و نان تولیدی نازک در کل منطقه مشهور است) نسبت داد.

سیمینه شهری است در بخش سیمینهٔ شهرستان بوکان استان آذربایجان غربی ایران. نام شهر سیمینه از رودخانهٔ سیمینه‌رود گرفته شده که در منطقه به «چۆمی ته‌ته‌هو» مشهور است. سیمینه بین شهرهای بوکان و میاندوآب قرار گرفته‌است، و جادهٔ ترانزیتی از وسط آن عبور و شهر را به دو نیمهٔ شرقی و غربی تقسیم می‌کند؛ ضمن اینکه عبور رودخانهٔ سیمینه‌رود از ضلع غربی شهر نمای خاصی به شهر به‌ویژه در فصل بارندگی بخشیده‌است. از جمله جاذبه‌های شهر، علاوه بر رودخانهٔ سیمینه‌رود، پارک شهر واقع بر روی تپهٔ منبع آب شرب سابق شهر می‌باشد، و نیز کوه‌های ساری بابا و بدری در سمت جنوب شرق و شرق شهر از زیبایی‌های شهر به‌شمار می‌روند. در سال ۱۳۸۵ خورشیدی شهر سیمینه با جمعیت هزار نفر کم‌جمعیت‌ترین شهر استان آذربایجان غربی تأسیس شد و در سال ۱۳۸۲ شهرداری در آن دایر گردید.

باروق یکی از باغشهرهای ایران در استان آذربایجان غربی و مرکز شهرستان باروق است. دیار تاریخی باروق در تاریخ ۲۸ تیر ۱۳۸۳ تبدیل به شهر شد. زبان ساکنان این شهر ترکی آذربایجانی و مذهب آن‌ها شیعه است. باروق که از دیرباز تا سال ۱۳۷۰ جزو استان آذربایجان شرقی بود، در آخرین تقسیمات کشوری که در منطقه صورت گرفت به استان آذربایجان‌غربی منتقل شد.

نالوس شهری است در بخش نالوس شهرستان اشنویه استان آذربایجان غربی ایران، مردم این شهر به زبان کردی سورانی سخن می‌گوید و پیرو مذهب سنی شافعی هستند. شهر نالوس در ۱۰ کیلومتری جنوب شهر اشنویه قرار دارد. روستاهای پـِیروت‌آباد، چپرآباد، سوجه، دِه گرجی، سردره، سرگیز، قره سقل، دم شمس کوچک، ده شمس بزرگ، شیخان، هق، بالاگیر، چهاربت، کهنه قلعه، دربند، دِنْخِه و حسن‌آباد در پیرامون نالوس قرار گرفته‌اند.

نوشین‌شهر شهری است در بخش نازلو شهرستان ارومیه استان آذربایجان غربی ایران. زبان مردم نوشین شهر بیشتر ترکی آذربایجانی است. در جلد چهارم کتاب « فرهنگ جغرافیایی ایران (آبادیها)» نیز زبان مردم نوشین‌شهر ترکی آذربایجانی و آشوری و دین و مذهب آن‌ها مسلمان (شیعه) و مسیحی ذکر شده‌است. نوشین‌شهر در ۲۵ کیلومتری شهر ارومیه در جادهٔ ارومیه به سلماس قرار دارد. این شهر تا پیش از سال ۱۳۷۵ محل کارخانه قند ارومیه بود و به همین نام شناخته می‌شد.[۲] این کارخانه در سال ۱۳۲۸ ساخته شده بود.

قوشچی تنها شهر بخش انزل، شهرستان ارومیه در استان آذربایجان غربی ایران است.زبان مردم قوشچی زبان ترکی آذربایجانی است. در جلد چهارم کتاب «فرهنگ جغرافیائی ایران (آبادیها)» نیز زبان مردم قوشچی، ترکی آذربایجانی و مذهب آن‌ها شیعه ذکر شده‌است. قوشچی در فاصله حدود ۵۲ کیلومتری شمال غربی شهر ارومیه واقع شده‌است. قوشچی مرکز بخش انزل بوده و جمعیت آن بر اساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵ حدود ۲٬۷۸۷ نفر با ۹۳۵ خانوار می‌باشد. از کل جمعیت شهر در سال ۱۳۹۵ تعداد ۱٬۴۳۷ نفر مرد و ۱٬۳۵۰ نفر زن می‌باشند. به دلیل مهاجرت اهالی این شهر به شهرستان ارومیه جمعیت این شهر در ایام مختلف متغیر است، برای مثال در تابستان، تعطیلات نوروز، تعطیلات آخر هفته (پنجشنبه‌ها و جمعه‌ها) و دیگر ایام تعطیل سال، جمعیت این شهر به بیش از ۶٬۰۰۰ نفر افزایش می‌یابد. جمعیت مهاجر اهالی این شهر به قدری بوده که منطقه‌ای در ارومیه (۶۰ طناب) به منطقه قوشچولولار مشهور است، که اکثر اهالی مهاجر شهر قوشچی ... ادامه مطلب

سیلوانه یا سیلوانا شهری در بخش سیلوانا شهرستان ارومیه استان آذربایجان غربی است. این شهر در جنوب غربی استان آذربایجان غربی و در فاصله ۳۰ کیلومتری غرب شهرستان ارومیه و در دامنه ارتفاعات بلند مشرف بر خط مرزی ایران و ترکیه و در قسمت میانی ان واقع شده‌است. سیلوانا از شرق به شهر ارومیه و با دهستان باراندوز در روضه چای از توابع بخش مرکزی ارومیه و از غرب با شهر شمزینان ترکیه و از شمال با شهر سرو و دهستان برادوست از بخش صومای برادوست از سمت جنوب در داخل کشور با منطقه دشتبیل شهرستان اشنویه نیز با منطقه خاکورک کردستان عراق محدود می‌شود. در حدسی نادرست، برخی مددعی شده‌اند که سیلوانه (سیلوانا) کلمه‌ای با ریشه‌ای ایتالیایی و به معنی جنگل و بیشه سبز است.