بِنارویه شهری است در بخش بنارویه شهرستان لارستان استان فارس در جنوب ایران. بنارویه در ۸۵ کیلومتری شهر لار واقع شده‌است. مردم آن اغلب کشاورز هستند و عده‌ای در کشورهای حاشیه خلیج فارس کار می‌کنند. بنارویه یکی از شهر های مهم استان فارس می باشد. بخش بنارویه شامل شهر بنارویه و ۱۰ روستا است. روستاهای تابعه شامل بختیارویه، شرفویه، مارمه، حسن‌آباد مرگماری، مسیح آباد، حسن‌آباد کریمی، دامچه، دهفیش، جلال‌آباد و لاغران است. جمعیت بنارویه برابر با ۱۷۳۲۷تن است (سرشماری ۹۵)، درآمد مردم اکثراً از کشاورزی دادوستد و سفر به کشورهای حوزه خلیج فارس می‌باشد. بخش بنارویه در حال حاضر مستقل بوده و شامل شهر بنارویه و دهستان ده فیش که شامل ۶ روستای شرفویه؛ مارمه؛ بختیارویه؛ حسن‌آباد مرگماری؛ دهفیش؛ لاغران است، می‌باشد.

هَفشِجان یکی از شهرهای باستانی ایران واقع در بخش مرکزی شهرستان شهرکرد استان چهارمحال و بختیاری می‌باشد. این شهر در ۱۵ کیلومتری جنوب غربی شهرکرد، ۱۱۵ کیلومتری اصفهان و در دامنهٔ رشته کوه جهان بین قرار دارد. پیشینه این شهر به دوره نوسنگی می‌رسد. این شهر تا پایان عصر صفویه حائز مرکزیت تمام در منطقه چهارمحالِ اصفهان بوده‌است و در ابتدای دوره قاجاریه نیز این موقعیت را حفظ نموده‌است. هفشجان در مختصات جغرافیایی ۵۰ درجه و ۴۷ دقیقه طول شرقی و ۳۲ درجه و ۱۳ دقیقه عرض شمالی، در ارتفاع ۲۰۶۶ متر از سطح دریا و از نظر موقعیت استقرار در دشت هفشجان، چهارمین دشت وسیع استان واقع شده‌است. بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵جمعیت هفشجان برابر با ۲۱٬۳۵۲ نفر بوده‌است.

نافچ یکی از شهرهای شهرستان شهرکرد در استان چهارمحال و بختیاری است. شهر نافچ در ۱۲کیلومتری شهرکرد واقع شده و یکی از شهرهای ورزشی شهرستان شهرکرد به‌شمار می‌آید. ارتقای نافچ به شهر در تاریخ ۲ شهریور ۱۳۷۹ تصویب شد و این تصویب‌نامه در تاریخ ۱۳۷۹٫۶٫۲۰ به تأیید ریاست‌جمهوری وقت رسید. بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۸۰۵۹ نفر (در ۱٬۱۹۲ خانوار) بوده‌است.

طاقانک شهری در شهرستان شهرکرد از توابع استان چهارمحال و بختیاری است که مردم آن به زبان ترکی چهارمحالی صحبت می کنند. بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۶٬۱۷۰ نفر (در ۱٬۹۴۲ خانوار) بوده‌است.

کیان شهری از توابع بخش مرکزی شهرستان شهرکرد در استان چهارمحال و بختیاری است. این شهر با تاریخ ده هزار ساله، قدیمی‌ترین سکونت‌گاه انسان در استان و مرکز چهارمحال در زمان افشاریان بوده‌است. زبان مردم این شهر، ترکی قشقایی است. جمعیت این شهر براساس سرشماری سال ۱۳۹۵، برابر با ۱۲٬۹۴۸ نفر می‌باشد.

هوره، یکی از شهرهای استان چهارمحال و بختیاری و مرکز بخش زاینده‌رود در شهرستان سامان است. این شهر ساحلی در حاشیه زاینده رود قرار دارد و مردم آن به زبان ترکی قشقایی صحبت می کنند. این شهر در بخش زاینده‌رود شهرستان سامان واقع شده و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۲۸۲۹ نفر بوده‌است.

وردنجان، یکی از شهر های بخش مرکزی شهرستان بن، در استان چهارمحال و بختیاری است. وردنجان در طول ۵۰ درجه و۴۶ دقیقه، عرض جغرافیایی ۳۲ درجه و ۲۸ دقیقه، ارتفاع ۲۱۵۰ تا ۲۲۰۰ متر از سطح دریا قرار گرفته‌ است. فاصله وردنجان تا شهرکرد حدود ۱۷ کیلومتر {با الحاق چالش تر، اشگفتک و مهدیه (زانیان) به شهرکرد فاصله وردنجان تا شهرکرد به ۱۲ کیلومتر کاهش یافته‌ ست} و تا شهر بن ۶ کیلومتر است و بین دو شهر بن و نافچ جای دارد. شهر وردنجان، در دامنه کوه چهل دختران و در ارتفاع ۲۱۵۰ تا ۲۲۰۰ متری از سطح دریا واقع شده است. ارتفاع وردنجان از جنوب به سمت شمال افزایش می یابد. این شهر از توابع شهرستان بن بوده و شهرداری این شهر در تاریخ ۱۳۹۱/۱/۲۴ افتتاح شد. بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵ جمعیت شهر وردنجان ۴۴۵۶ نفر بوده‌است. همچنین بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ جمعیت دهستان وردنجان، ۱۱۰۱۴ نفر، برابر با ۲۶۶۸ خانوار بوده است.

نَقْنِه شهری در شهرستان بروجن و استان چهارمحال و بختیاری است که مردم آن به زبان‌های فارسی، قشقایی و بختیاری صحبت می‌کنند. این شهر در شرقی‌ترین نقطه استان قرار دارد. بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۰ جمعیت نقنه ۹٬۶۰۲ نفر است. مردم این شهر به زبان‌های فارسی، قشقایی و بختیاری صحبت می‌کنند.

فَرادُنبِه، شهری در شهرستان بروجن از توابع استان چهارمحال و بختیاری است که مردم آن به زبان ترکی قشقایی صحبت می‌کنند. بر اساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن (۱۳۹۵) جمعیت فرادنبه ۱۳۳۱۷ نفر (۳۸۰۸ خانوار) بوده‌است.